We kijken hier naar een foto van Dieter de Smet, hij eindigde op een tweede plek in de competitie van december. Hier vroegen we iedereen zijn of haar beste foto van 2020 in te sturen. Van Dieter kregen we bericht, door omstandigheden heeft hij niet kunnen varen dat jaar. Maar een jaar eerder ging hij mee op een expeditie naar Spitsbergen en vond van deze reis nog wel een mooie plaat. Zijn verhaal willen we toch aan je meegeven.

Dieter de Smet: “Soms heb je geluk. Ik had het geluk, twee keer. De eerste keer dat ik kon inschepen met twee biologen, die op expeditie gingen naar Spitsbergen. Coasthoppend worden baaien verkend en fikse meerdaagse wandelingen gemaakt om ergens van een plasje of wat toendramos stalen te nemen op zoek naar rotiferen. In dit gezelschap blijft geen enkel plantje of diertje zonder naam en krijgen bergmassieven en valleien een betekenis in de tijd.”

“Een tweede keer toen het mijn toer was om berenwacht te lopen rond de tent. Een zware Remington over de schouder zou dienst moeten doen om eventuele ijsberen af te schrikken. Voor de gezelligheid was er een kampvuur gemaakt met het vele aangespoelde hout, afkomstig van bosbouw in Siberië, meegevoerd met de koude zeestromingen en hier op de kust vroegtijdig gestopt met hun reis. Het is koud, rondom mij een groot contrast tussen heldere lucht en een loden gordijn. Zou er sneeuw inzitten? Het was 2 uur ’s nachts, de fletse zon verschool zich achter de bewolkte horizon, toen ik heel in de verte iets ontwaarde dat mij terugkatapulteerde in de tijd: een driemaster!”

“Dromerig staarde ik er naar door de verrekijker, toen ik plots een kans zag opduiken voor een knappe foto: de driemaster zou dadelijk langs een gletsjer varen in een ongelooflijke setting! Fototoestel. Verdorie, verkeerde lens! Vlug de tent in om de 80-400 erop te zetten. Handschoenen uit, focus, klik de lens zit vast, de driemaster is er bijna! Dan in één vloeiende, gehaaste beweging: 400mm, crop 1,5 dus 600mm, duim en wijsvinger draaien aan de wieltjes en duwen op knoppen van de oude Nikon D80, +0,7, f8 maximale scherpte, iso omhoog naar 400, hoger is te veel ruis, sluitertijd 1/320, op de valreep RAW. Eén kans. Klik.”

Hoe de jury over deze foto oordeelde? Dat lees je in het juryrapport!

Stem nu!

Ondanks dat dit niet de winnaar is, hebben we Dieter toch een plekje in de finale gegeven. Laat ons weten wat jij van zijn foto vindt via het volgende formulier!

* Per foto kun je slechts 1 maal stemmen. Bij meerdere inzendingen, telt alleen je eerste inzending. Je mailadres gebruiken we alleen voor communicatie over de fotowedstrijd.

Bekijk hier de overige finalisten

Winnaar december

Dit werd overigens niet de winnaar van deze maand. Dit werd Wietske van Soest voor een tweede keer.

Wietske: “Liggend met ons moederschip in Sneek zochten we – coronaproof – afgelopen voorjaar en zomer bijna elk weekend de Friese wateren op. Relaxed, glasheldere luchten, geen haast, geen herrie, geen stress… dachten we. We hebben niet eerder zo veel ‘watersporters’ bij elkaar gezien, op de Sneekweken na. Wat kon drijven dreef, wat kon roeien roeide, wat kon peddelen peddelde, wat kon zeilen zeilde, al dan niet gemotoriseerd. Stuurlui en bemanning met en (de meerderheid) zonder ervaring, niet gestoord door kennis van de vaarregels, zwierden en zwalkten over plas, vaart en sloot.”

“Mijn ‘beste’ foto van 2020 laat een andere kant van alle tumult op het water zien. De meeste wedstrijdevenementen waren afgelast; mijn camera is dan ook nauwelijks uit de fototas gekomen. Aan het einde van het seizoen konden we gelukkig nog een aardig graantje meepikken van een Friese zeiltraditie in optima forma: de GWS te Grou. Op het Pikmeer en de Wijde Ee werd in het derde weekend van september onder ideale weersomstandigheden het kampioenschap in Grouwster schouwen – gecombineerd met 12-voetsjollen – verzeild. Op deze foto ervaar ik de opgewekte rust van het voor de wind naar de volgende boei zeilen: beheerst, vredig, kalm en toch alert op rivalen (stuurman no. 133). De schipperspet van de bemanning van de no. 11 van Anne Bergsma onderstreept wat mij betreft het nostalgische karakter en het gevoel voor traditie.”

“Als je de kleuren en moderne zwemvesten wegdenkt had de foto met een beetje fantasie ook bijna een eeuw eerder gemaakt kunnen zijn. De lage stand van de zon voegt iets vriendelijks toe aan het tafereel en geeft aan dat de herfst is begonnen. Minpunt vind ik zelf de scherptediepte: een beetje vlees noch vis. De scherpte ligt op de 11, de 120, 133 en 64 zijn onscherp. Ik had het beter gevonden als ook de nummers van het rijtje boten voor de 11 scherp waren geweest of juist een stuk minder scherp. Dan had de no. 11 nog meer de show kunnen stelen. Maar ja, de kans om de foto nogmaals met andere camera-instellingen te maken, zit er niet in. Een nader oordeel laat ik – vanzelfsprekend – graag aan de jury over.”

Cameragegevens: Sony DSC-RX10M4 168 mm; 1/1600 sec; f/4.0 ISO 125