“Hoe ben je hier gekomen dan?” Een ervaren zeiler kijkt me verbaasd aan wanneer ik hem vertel dat we geen digitale navigatie aan boord hadden. We zijn net overgestoken naar Engeland, we varen de offshore wedstrijden van de North Sea Regatta (de Vuurschepen Race). Onze tocht verliep niet bepaald soepel, er ging veel stuk en door een kapotte dynamo, was onze accu niet opgeladen. Dus op een bepaald moment raakte deze leeg en moesten we verder varen zonder digitale hulpmiddelen.

We navigeerden op de papieren kaart en het kompas. Voor mij de eerste keer dat ik dit deed, maar mijn twee medezeilers wisten gelukkig precies hoe dit werkte. Eenmaal in Engeland aangekomen, kon ik ook navigeren op de ouderwetse papieren kaart. Althans, ik ken nu de basis.

Ik vond het eigenlijk ook heel normaal dat de mannen met wie ik meezeilde wisten hoe dit werkte. Het leek me namelijk logisch dat je als ervaren zeezeiler snapt hoe navigeren werkt. Tot mijn verbazing sprak ik aan de overkant veel zeilers die dit helemaal niet kunnen.

Afhankelijk van digitale instrumenten

“Ik zou niet weten hoe dat moet. Waarschijnlijk was ik direct teruggekeerd naar Scheveningen!” De reactie van een, in mijn ogen, behoorlijk goede én ervaren zeiler. Ik schrok ervan, we zijn blijkbaar zo ontzettend afhankelijk geworden van de digitale instrumenten, dat we niet eens meer een kaart kunnen lezen.

Wanneer ik later met een oude visser spreek over ons avontuur, komt hij met een passer, navigatieplotter en een parallelliniaal aan. Drie items die ik nu direct herken en ook redelijk weet te gebruiken op een kaart. Deze visser is zelf helemaal thuis in computertechniek, maar als het op navigatie aankomt zegt hij alleen de zon als belangrijkste navigatiemiddel te vertrouwen.

Spelletje nog leuker

Ons avontuur naar Engeland en de gesprekken die ik daarna heb gehad over navigeren, hebben er wel voor gezorgd dat mijn interesse in dit onderwerp is gewekt. Juist door eens in de papieren kaart te duiken, heb ik beter inzicht gekregen in navigatie. Dat maakt het hele spelletje rondom een offshore wedstrijd een heel stuk leuker. Normaal gesproken vind ik de kortebaanwedstrijden het leukst, lekker tactisch nadenken over je volgende manoeuvre en het snelst bij de bovenboei zien te komen. Maar dat is in mijn Laser, op binnenwater. Daarbuiten op zee met de stroming erbij is het natuurlijk al een hele ander verhaal.

Eerlijk gezegd leek het me altijd zo gecompliceerd, dat ik die wijsheid altijd graag aan anderen overliet. Maar nu is mijn interesse gewekt, en hoewel ik mezelf echt nog niet zou vertrouwen tijdens een oversteek naar Engeland, ga ik er zeker mee blijven oefenen. Zoals met alles, oefening baart kunst. En als je de basis van de navigatie al kunt leren op zo’n korte oversteek, dan is er nog veel meer te leren.

In Engeland hadden we een dagje de tijd voor diverse reparaties. Aangezien iets van elektriciteit onderweg toch wel fijn is, zorgden we er ook voor dat de accu weer opgeladen was. Zo hadden we de terugweg de luxe van onze digitale instrumenten. Toch bleven we onze route vooral bepalen op de ouderwetse papieren kaart. Ik vooral om te oefenen, mijn medezeilers omdat ze het op die manier gewoon veel leuker vonden.

Ik raad iedere zeiler aan eens in de ouderwetse navigatie technieken te duiken en voor de grap de digitale instrumenten eens uit te zetten tijdens een overtocht. Het geeft niet alleen veel meer rust, je bent ineens niet meer continu bezig met bijvoorbeeld je bootsnelheid, je leert ook veel sneller hoe je nu precies moet navigeren op een kaart met enkel kompas, plotter en passer.

In onze volgende special duik ik dieper in de wereld van navigeren op zee! Schrijf je in op onze nieuwsbrief om deze special direct in je inbox te ontvangen.