De winter ligt alweer even achter ons, maar door het coronavirus liggen nog lang niet alle boten in het water. Misschien is er nog tijd voor een winterklus? Wat dacht je van je kajuitvloer? Wellicht kan die wat aandacht gebruiken. Lekker warm tapijtje als kajuitvloer Tijdens het zeilseizoen wordt de lijst verbeteringen aan de boot…
De winter ligt alweer even achter ons, maar door het coronavirus liggen nog lang niet alle boten in het water. Misschien is er nog tijd voor een winterklus? Wat dacht je van je kajuitvloer? Wellicht kan die wat aandacht gebruiken.
Lekker warm tapijtje als kajuitvloer
Het tapijtje is aan vervanging toe.
Tijdens het zeilseizoen wordt de lijst verbeteringen aan de boot steeds langer. Een bekend gegeven voor velen. Elke winter maak ik mijn boot beter en mooier en toch wordt de lijst met wensen niet korter. Deze winter stond onder andere de vloer in de kajuit op de lijst. Wij kochten onze boot een paar jaar geleden met op de kajuitvloer een lekker warm tapijtje. Crème wit, op maat gemaakt en keurig afgewerkt. Ik vermoed dat het vanaf de fabriek meegeleverd is. De vloerbedekking werd al een beetje smerig en sommige vlekken kreeg ik er al niet meer uit. Dat was niet de belangrijkste reden om het zachte tapijtje te willen verwijderen. Tijdens het zeilen, onder helling, bleek de vloerbedekking levensgevaarlijk te zijn. Het gleed onder je voeten vandaan en wanneer je snel iets wilde pakken, moest ik dat bezuren met een fikse uitglijder. Dat kon zo niet langer!
Antislip, klittenband, tapijt, nautische streepjes of een lik verf
Een laag verf doet wonderen.
Kaal bestaat de kajuitvloer uit polyester en een drietal bruine vlonders. Vele bedekking alternatieven passeerden de revue: een antisliplaag hadden we al aangebracht, maar dat hielp niet. Klittenband op de hoeken zetten, zou de vloer teveel ontsieren. Vastplakken vonden we te definitief voor het wat smoezelige tapijt. Een nieuwe houten vloer met mooie nautische streepjes, wilde de rest van het gezin niet; alles zou dan bijna houtkleurig worden in de roef en dat vonden ze veel te donker. De vloer en de vlonders verven, dat klonk als een goed idee.
De volgende vraag: met of zonder antislip? Overal antislip is niet aangenaam als je op blote voeten rondloopt. Vooral ’s ochtends zou antislip je veel te abrupt uit je slaap halen. En ’s nachts naar de wc gaan, betekende dan vast dat je lang na je plaspauze, de slaap niet meer kon vatten. Een beetje antislip, dat moest tocht kunnen? We kwamen erop uit dat de vlonders met antislip zouden worden geverfd, maar de polyester vloer van de kajuit zou glad blijven.
Uitglijden gaan we niet meer
Het resultaat mag er zijn. Strak in de lak!
De buurman thuis werkt gelukkig bij een verfgroothandel. Hij gaf advies en leverde de materialen: antislip ‘zand’ (Rustoleum NS 200 Antislip), grondverf (Sudwest Acryl Allgrund) en een krasvaste aflaklaag (Permacryl Pu Adelmat). Ook de speciale rollers voor super gladde oppervlakten deed hij erbij. De bruine vlonders gingen mee naar huis. Het advies was om die in de grondverf te zetten en vervolgens in de natte verf de antislip te strooien. Hoeveel, was niet helemaal bekend. Bij eerste poging bleek ik te voorzichtig. Er zat bijna geen ‘zand’ op. Nog maar een keer de vlonders gronden en ruimers strooien. Met een vegertje verspreidde ik een dik laag zand over de vlonders in de natte verf. De volgende dag veegde ik de losse korrels eraf en hield ik stroeve vlonders over. Precies wat ik wilde. Er zit misschien wat veel antislip op nu, maar uitglijden zullen we niet meer. Veel antislip is niet erg, maar het is wat lastiger schoon te houden. Gelukkig zit het op de vlonders en die kunnen we er makkelijk uithalen.
De vaste polyester vloer was nu aan de beurt. Eerst alles netjes afplakken, schroeven, latten en andere obstakels verwijderen en dan bedenken hoe ik de vloer moest verven. Duidelijk is dat je het oppervlak schuurt en stofvrij maakt. Maar, waar begin je, zodat je jezelf niet klem verft! Gelukkig zit er bij ons in de achterhut een vluchtluik. Dus voor beginnen en dan via het vluchtluik naar buiten kruipen. Zo gezegd, zo gedaan. De vloer heb ik een keer in de grondverf en twee keer in de aflak gezet.
Ik ben tevreden over het resultaat. We gaan nu ontdekken of de glijpartijen tot het verleden behoren onder helling. Hoe krasvast de verf is, gaan we ook ervaren en of de smetteloos witte vloer een beetje schoon te houden is, dat weten we aan het eind van komend seizoen. Blijkt verven geen goede oplossing te zijn, dan kan ik altijd nog een balletje opwerpen over toch een nautisch houten vloertje met streepjes…
Hoe ziet jouw kajuitvloer eruit? Opgeknapt of niet, we ontvangen graag een foto.