De zeiler in de spotlight van deze keer is Anita Kanters. Anita heeft samen met haar gezin mooie avonturen beleefd in hun prachtige Najad 391. Van Noorwegen tot Bretagne. Nu de kinderen bijna volwassen zijn is de boot verkocht. Maar het zeilen blijft trekken dus huren ze al een paar zomers in warmere bestemmingen zoals Italië en Griekenland. En dat bevalt goed.

We spreken Anita in het prachtige dorpje Uitdam, direct aan het IJsselmeer. 

Hoe oud was jij toen je voor het eerste besefte dat zeilen echt jouw passie zou gaan worden en waarom? 

Ik ontdekte het zeilen pas laat. We trokken in de vakantie altijd met een rugzak de wereld over en toen kregen we een kind. We moesten nadenken over een ander soort avontuur. Mijn man Bas zat al als tiener in een bootje, zo gingen we een weekje zeilen op zijn initiatief. Ik was om. Zo kun je ook met een baby rondzwerven. We kochten een Southerly 110 en raakten met onze twee jongens verslingerd aan het boord leven. 

We begonnen voorzichtig op de Duitse wadden, de reizen gingen steeds een stapje verder richting de Oostzee. Toen het stapelbed te klein werd voor onze jongens volgde de Najad 391, opgehaald met een avontuurlijke tocht vanuit Llargs in Schotland. 

Wat voor boot had je en was dit jullie droomschip?

Op onze Najad 391 was ik echt verliefd, met een rotsvast vertrouwen in het schip. In tegenstelling tot onze Southerly, die nogal eens kuren had. Nu met zijn 2-en mag het ook een maatje kleiner, een Najad 361 of een vergelijkbare Hallberg Rassy.

Welke aanpassing zou je graag aan je nieuwe boot willen?

Ankeren vind ik echt fijn. Ik zou nog onafhankelijker van een haven willen zijn door zonnepanelen of een windgenerator. En na de laatste storm aan boord deze zomer: reven vanuit de kuip voelt wel heel veilig. 

Wat was de naam van de boot, en heeft deze nog een speciale betekenis?

Onze schepen hebben we altijd een naam met betekenis gegeven. De Southerly kon droogvallen en noemden we Pantanal. Een prachtig gebied en tevens de bestemming van onze laatste rugzak-vakantie, en het staat onder water, maar valt ook droog. De Najad was, hoe kan het ook anders, genoemd naar één van de Griekse Najades, riviergodinnen. Ze heette Pharousa, ‘zij die draagt’ en dat heeft ze jaren trouw gedaan. 

Hoeveel dagen per jaar ben jij aan boord? 

Tja dat is wel even wennen zonder eigen schip. Tot alle hockeyclubjes en schoolperikelen invloed kregen waren we zeker 60 dagen per jaar aan boord, zelfs een keer een zomervakantie van drie maanden waarbij we voor het eerst Denemarken ontdekten. Nu is het beperkt tot 2 weken flottielje. Gelukkig hebben we achterin de tuin nog een sloepje en een kajak. 

Wat is je allermooiste ankerplek of haven waar je bent geweest en waarom is deze plek je zo bijgebleven? 

Eigenlijk hebben we wel iedere reis een fantastische plek ontdekt. Vaak ook met vrienden wat uitmondde in lange zomerse avonden met kampvuur en barbecue.  Een kleine greep:

• Aran in Schotland: in mei ligt er nog sneeuw op de berg terwijl jij in de zon zit met dolfijnen om je heen. Sowieso is de westkant van Schotland een aanrader. We hebben onze Najad daar gekocht en zijn door het Crinan en Caladonian kanaal gevaren. Lig je daar in Loch Ness met uitzicht op het wereldberoemde Urquhart Castle. Best onwerkelijk.

• Verdens Ende in Noorwegen: hier voel je je echt aan het einde van de wereld. En dan vandaar oversteken naar de Kostereilanden in Zweden, ook een prachtig natuurparadijs.

• Piton Bay in Santa Lucia: we waren een weekje uitgenodigd op een Heideskip 85, een unieke ervaring. De ARC-vloot was nog niet gearriveerd en we lagen als enige in dit Caribische paradijs. Vanaf dek hadden we uitzicht op de beroemde bergen in het tropisch groen. In het water zagen we schildpadden, barracuda’s en scholen vis, nog nooit zo’n overvloed gezien. Ook nog nooit zo hard gezeild trouwens. 

• Havre Gosselin op Sark: al eerder genoemd in jullie spotlights door Eline Tibboel. Met haar gezin waren we op deze imponerende plek met een gigantisch tijdverschil. Lig je met laag water best beschermd, bij hoog water voel je de kracht van de zee. Tip: denk even goed na hoe je je bijboot vastbindt aan de kant, voor ons was het een aardige duik.

• Ons eigen Nederlandse Wad blijft prachtig: bij Engelsmanplaat of het Franse Gaatje droogvallen en de zon zien ondergaan. Fascinerend om te zien hoe het water komt en gaat. En dan ’s avonds pasta con vongole met verse kokkels.

•  En deze zomer de baai bij Ak Keri op de zuidwest punt van Zakinthos: krijtwitte rotsen, uitgesleten grotten, azuurblauw en ongelooflijk helder water, een idyllisch strandje voor ons alleen. En het besef dat huren voorlopig zo gek nog niet is. Niet eerst door de Duitse Bocht of het Kanaal, maar meteen in je vakantiegebied.

Heb je nog plannen voor een droomreis? 

Een rondje Groot-Brittannie. Klinkt misschien gek als droomreis maar ik heb echt mijn hart verloren aan Schotland en ben heel nieuwsgierig naar Cornwall. Misschien ook maar meteen Ierland meenemen. Uitdaging is niet zozeer een boot maar vooral tijd. Het weer is zo wisselvallig dat je geen haast moet hebben, wil je er echt van genieten. 

Heb je een product aan boord, die je maar bij weinig zeilers zal aantreffen, maar die voor jou echt helemaal top is?

Visfileermes: De jongens vingen heel wat kabeljauw en makreel. Na het geploeter met de eerste vissen hebben we een professioneel mes gekocht waar je zo de filets mee afsneed. 

Weatherman: Geeft goede betrouwbare weersvoorspellingen van de Duitse weerdienst. Hier hebben we altijd veel gebruik van gemaakt. De dekking loopt van de Middellandse tot de Baltische zee. Ik zou niet zonder willen. 

Dubbelwandige eetkommen van Mepal: Blijft je eten lekker warm en handig om tijdens een wat onstuimiger tochtje uit te eten.

Rocna-anker: Zo aan gehecht dat toen we de boot verkochten ik geen afstand kon doen van het anker. Het heeft nog een jaar in de voortuin gelegen. Ons schip lag hiermee altijd als een huis.

Heb je nog een gouden tip aan de lezers van Zeilwereld? 

Haak je aan bij een zeilende partner? Ga dan op les. Ik had zelf geen enkele zeezeilervaring. Daarom ben ik met een vriendin meerdere keren op cursus geweest. Totdat ik het gevoel had dat ik die boot zelf kon thuisbrengen. Zo werd het zeilen ook echt iets van mij. 

Ook zeiler in de spotlight worden?

Ben jij net als Anita Kanters een fervent zeiler en wil je ook eens op deze plek in de spotlight staan? Of ken je een zeiler die best een in de spotlight mag komen? Stuur jouw contactgegevens naar redactie@zeilwereld.nl, of vul het formulier onder deze link in.

Andere spotlight artikelen lezen op Zeilwereld? Kijk op deze pagina!