Maurits kreeg een mooie kans in zijn schoot geworpen. Een Atlantische oversteek maken op een gloednieuwe catamaran van 52 voet.

Dat de boot gloednieuw was is niet overdreven. Al het interieur was nog in plastic gewikkeld. De boot genaamd New York kwam echt nét de fabriek uitrollen. “Nadat ik mijn zeilpapieren heb gehaald, had ik een seizoen meegedraaid als kapitein op Yachtweek. Die winter ging ik als freelancer aan de slag als kapitein op rondvaartboten in Amsterdam. Toen kreeg ik opeens een bericht van een Yachtweek-collega die vroeg of ik hem wilde helpen met deze oversteek. Dat is natuurlijk een hele bijzondere ervaring  om mee te maken, en heel goed voor je vaar-CV. Natuurlijk was mijn antwoord ‘JA!’”

“Ik ging de oversteek maken met drie andere zeilers. Twee hiervan kende ik al van Yachtweek. De derde schipper was een ex-collega. Hij werd ontslagen omdat hij te druk was, ze noemen hem niet voor iets Deadly-Dave. Gelukkig kan hij wel héél goed zeilen, en wij konden goed met hem overweg. Het vijfde bemanningslid was een kok, dus ik was goed onder de pannen.”

De route ging van Las Palmas naar Sint Maarten. “Dat is dus de andere kant van de wereld. Ik was best gespannen, je eerste oversteek is heel wat. Maar eenmaal vertrokken ging alles soepel. Iedereen was telkens drie uur op, drie uur af, dus dat is prima te doen.”

Na twee weken kwamen ze in een storm terecht. “De zeilen hadden we omlaag gehaald, maar door de hoge golven dreigde de boot over de kop te slaan. Met de motor in z’n achteruit vlogen we nog redelijk soepel over de torenhoge golven. Dit was wel een moment waarop iedereen gereed stond: de een zette het reddingsvlot klaar, de ander hield de koers recht. Na een paar uur was de storm voorbij en konden we weer ontspannen.” 

“Een ander moment dat eigenlijk nog enger was dan de storm, was het moment dat de WC verstopt raakte… We deden steen-papier-schaar voor wie zich aan deze catastrofe ging wagen. Ik had geluk, en Deadly-Dave was de redder in nood.”

“We kwamen aan wal aan om  acht uur ’s ochtends. We doken de eerste beste kroeg in die we tegenkwamen, maar ze waren natuurlijk allemaal nog dicht. We liepen als een stel doorwinterde zeilers door de stad te slenteren tot een eigenaar van een tent ons hartelijk in zijn pub ontving. Hij vond het mooi dat we net aankwamen van de Atlantische oversteek, en zette met alle liefde een paar biertjes voor ons op tafel.”

Ken je Maurits nog van zijn vorige artikel? Hij vertelde ons eerder over hoe hij is begonnen met zijn zeil- carrière en over zijn tijd als schipper op Yachtweek. Lees het hier terug.