Veel schepen liggen in het buitenland vast  door het Coronavirus. Ook de Bark Europa lag vast in Ushuaia, de meest zuidelijke stad ter wereld in Argentinië. Het expeditieschip kwam net terug van zijn laatste Antarctica-expeditie van het seizoen, en de meevarende gasten zijn op tijd van boord en op een vliegtuig naar huis gezet. Daarop moest het schip voor anker voor de kust van Ushuaia. De bemanning mocht niet meer van boord en de enige overgebleven optie was de trossen los te gooien en richting Scheveningen zeilen. “De Europa zelf is altijd klaar voor zo’n lange reis,” vertelt  kapitein Eric Kesteloo. De uitdaging zit hem dan ook meer in het proviand en de bemanning, hoewel Kesteloo die uitdaging niet per se ziet: “We zorgen ervoor dat we goede bemanningsleden aan boord hebben. Mensen met een bepaalde drive om met dit soort schepen te varen. Mensen waarvoor het niet in de eerste plaats werk is, maar die door het varen en het leven aan boord bevlogen zijn. Deze reis sluit aan op onze laatste Antarctica-expeditie, hier nemen we in principe geen onervaren bemanning op mee. Daardoor hebben we nu mensen aan boord die al vele reizen samen hebben gemaakt en elkaar goed kennen. Ik heb goede hoop dat we na 70 dagen nog met elkaar door één deur kunnen.” Kesteloo vertelt ons hoe ze tot het besluit kwamen om het schip terug te varen en hoe die voorbereiding eruitzag: “Het is niet te overzien hoe lang Corona van invloed gaat zijn op de vaart met betalende gasten. In de eerste plaats zit je met de vluchten van en naar het schip, en met gesloten grenzen. We hebben geen idee hoe lang dit gaat duren. Het is dus zaak om de kosten drastisch te verlagen. We weten nog niet wanneer we weer inkomsten kunnen genereren. Het zal in de nabije toekomst lastig blijven gasten aan boord te laten komen die geen Corona hebben, nu er nog niet op te testen valt. Daarbij moeten we er ook klaar voor zijn om de draad weer op te pakken en dus moet het schip onderhouden worden en moeten we zorgen dat de certificering in orde blijft. Het lijkt erop dat we daarvoor het schip het beste in Nederland kunnen afmeren, waar we er goed op kunnen passen.”

Alleen maar zeilen onderweg

Dus vertrok Europa op vrijdag 27 maart uit Ushuaia met 19 personen aan boord. “Gelukkig lukte het in Ushuaia om ondanks de lockdown, de bestelde proviand aan boord te krijgen. Qua hoeveelheid proviand is het een kwestie van het aantal dagen maal het aantal opvarenden, zorgen voor wat variatie en proberen om zodanig te kiezen dat we na twee maanden hopelijk ook nog verse waar te eten hebben. We hebben de tanks volgegooid met brandstof, maar omdat we nu in principe niet de druk hebben van een schema, hoeven we totaal geen gebruik te maken van de motor. Er draait alleen continu een generator om alle systemen van elektriciteit te voorzien, maar dat verbruik is goed voorspelbaar. Hiermee hebben we voldoende brandstof om zelfs 120 dagen op zee te blijven.” Lange tochten zijn het schip en de bemanning dus wel gewend. Kesteloo zit nu ook liever op zee dan dat hij in de haven ligt. In het AD noemde hij bijvoorbeeld dat de meeste problemen aan land gebeuren. Hij verklaart dit nader: “Op zee heb je slechts te maken met de zee, het weer, je eigen planning, je bemanning, je gasten en het schip. Zee en weer zijn zoals ze zijn, daar zijn we op voorbereid en onderweg ook continu mee bezig. Planning en schip zijn volledig in eigen hand en gasten zijn meestal zo overweldigd door de ervaring, dat ook dat meestal goed gaat.” Voor deze tocht valt die factor sowieso al weg aangezien er geen gasten aan boord zijn. “Juist in de havens hebben we te maken met externe factoren waar we geen controle over hebben. Zoals nu het Coronavirus, maar soms ook bevoorradingsproblemen. Het is misschien ook een wat meer subjectieve indruk omdat we zoveel tijd op zee doorbrengen. De tijd in de haven is zo geconcentreerd en hier moet altijd veel geregeld worden. Zo’n havenbezoek geeft altijd een bepaald gevoel van hectiek, het moment dat we weer naar zee vertrekken is voor mij altijd weer een verademing.”

Ruime kennis en ervaring aan boord

De kapitein geniet nu van 70 dagen verademing, maar ook onderweg kan er natuurlijk van alles misgaan. Juíst onderweg, zullen veel zeilers ook weten. “Dingen gaan in het gebruik soms kapot en mensen hebben ook hun eigen problemen. Voor medische zaken hebben we een arts aan boord, daarbij bezit het grootste deel van de bemanning een EHBO-certificaat, en mijn stuurman en ik als kapitein hebben een wat verdergaande kennis van zaken op het gebied van medische zorg. Ook staat de Radio Medische Dienst aan de wal altijd tot onze beschikking.” “Voor meer technische zaken hebben we een rijkdom aan kennis en vaardigheden aan boord. De dekbemanning houdt zich over het algemeen bezig met onderhoud aan dek, het tuig en het interieur. Schilderen, lakken, zeilen maken, soms vervanging van kleinere rondhouten, en lopend en staand want. Het hele zeiltuig wordt door de bemanning in stand gehouden en die kennis wordt ook op nieuwe bemanningsleden overgedragen. Voor buitenreparaties waar materiaal van de wal voor nodig is, hebben we denk ik vaardigheden genoeg aan boord om vrijwel ieder mogelijk technisch probleem te kunnen oplossen of omzeilen.” Maar de belangrijkste functie aan boord volgens de kapitein, is die van de kok en de koksmaat. “Zonder goede voeding vaart niemand wel.” De Bark Europa is nu ruim een week onderweg en de sfeer aan boord is uitstekend meldt Kesteloo. “De bemanning heeft ter ere van de eerste verjaardag van deze reis al een karaoke-avond georganiseerd!” Volg de Bark Europa hier:

• Tracker
• Blog vanaf het schip

Zeilwereld volgt de Bark Europa op de voet, binnenkort een nieuwe update vanaf het schip!