Cees Swart in de spotlight

De spotlight staat deze keer op Cees Swart met zijn Genet. Hij leerde het zeilen door een jeugdliefde. De verkering is uit, maar zeilen is altijd zijn grote passie gebleven.

Door Redactie | 16 juni 2020

Spotlight Cees Swart

Cees Swart in de spotlight

Door Redactie | 16 juni 2020

Advertentie

Cees Swart leerde zeilen via een jeugdliefde op zijn 22ste. De Efsix waar hij het op leerde is inmiddels ingeruild voor een 12 meter Hanse. Cees zeilt veel solo en houdt wel van het avontuur. De spotlight staat deze keer op Cees Swart met zijn Genet.

Hoe oud was jij toen je voor het eerste besefte dat zeilen echt jouw passie zou gaan worden en waarom?
Ik was 22 en student. De vader van mijn vriendinnetje had een grote motorboot. We gingen daarmee een keer het IJsselmeer over en ik mocht aan het roer. Het waaide flink en aan de overkant gekomen had ik zeebenen. Dit smaakte naar meer. Schoonpapa was bemiddeld en gaf zijn dochter een zeilbootje voor haar verjaardag. Een Efsix van 6,50 meter. Pa deed het een keer voor en toen mocht ik. Het ging schuin, ja dat was even wennen. Na een rondje Alkmaardermeer was ik bekeerd en had ik het zeilvirus onder mijn leden. Het was mij duidelijk; zeilen, op de kracht van wind, is veel leuker dan een motorboot. De verkering ging uit, maar het zeilen is gebleven.

Een 12 meter Hanse bij Spitsbergen
De Genet op avontuur

Wat voor boot heb je en is dit jouw droomschip?
Na mijn studie kocht ik een binnenvaarder (steilsteven) die ik wat opknapte. Een jaar later verkocht ik haar voor 4 keer de prijs waar ik haar voor had aangeschaft. Van dat geld kocht ik een auto, die ik echt nodig had, en een houten schouw. Een restauratie projectje waar ik veel van geleerd heb. Daarmee ging ik al snel het zoute water op naar de Duitse en Deense wadden. Tot de actieradius binnen mijn vakanties en het limiet van zeewaardigheid was bereikt. Ik wilde verder en keek naar iets groters. Dat werd een stalen ‘oneoff’ van 9,50 meter, waar ik mee naar de Scilly’s, Oostzee, Noorwegen en Schotland zeilde. Sinds 2016 vaar ik met een Hanse van 12 meter. Het is niet mijn droomschip maar kan er wel mijn dromen mee waarmaken. Daar is deze boot uitermate geschikt voor. Ik vaar namelijk veel solo en lange afstanden en dit schip is prima ‘singlehanded’ en vooral comfortabel te bemannen.

Wat is de naam van je boot, en heeft deze nog een speciale betekenis?
Ik heb haar Genet gedoopt. Een naam met verschillende betekenissen. Het is een klein geel bloemetje dat onder de meest extreme omstandigheden overal ter wereld weet te overleven. Het is ook de achternaam van Jean Genet; een Franse kunstenaar, schrijver en inbreker uit het begin van de vorige eeuw met een nogal spraakmakende levensloop. Bracht als jonge delinquent een deel van zijn jeugd door in de gevangenis. Mijn dochter Yori, (singer/songwriter) werd door zijn poëzie geïnspireerd en schreef een nummer in het zelfde jaar als ik mijn boot kocht, met diezelfde titel. Toen ik naar haar lied luisterde, wist ik de naam van mijn boot.

Welke aanpassing zou je graag nog doen aan je boot?
Omdat ik, zoals eerder vermeld, veel solo zeil, zou ik nog wel een ‘bow truster’ met jet aandrijving in de boeg willen hebben. Ik kan het goed zonder, tenslotte word je vanzelf wel handig en leer je je schip beter kennen. Maar soms met aanmeren aan de hoge kant of aan lagerwal weg varen is het toch wel handig. Het is een kostbaar ding, en het kan ook nog wel even wachten.

Hoeveel dagen per jaar ben jij aan boord?
Genet laat ik ook in het water ‘overwinteren’. Ben dus veel aan boord omdat het voor mij ook een werkplek is. In de winter lekker met de kachel aan ergens voor anker of in een stil en rustig haventje. En in de zomer doordeweeks ook op dit soort plekjes. Ik hou erg van rust en ruimte, auditief maar ook visueel.

Wat is het mooiste vaargebied waar je ooit hebt gevaren?
Een van mijn mooiste reizen die ik tot nu toe heb gemaakt is solo naar Svalbard (Spitsbergen). Een uitdaging die je goed moet voorbereiden en die het uiterste van je vraagt qua uithouding, concentratie en navigatie. In 20 dagen vanaf Den Helder naar Longyearbyen, met tussenstops in Tananger en Trömso. Wat een andere wereld! De aanloop van Spitsbergen leek eerst een fata morgana, maar het was echt. Ik keek tegen bergen van ijs waarvan ik eerst dacht dat het rare luchten en wolken waren. Eerst kijk je er op, naarmate je dichterbij komt kijk je er tegen aan. De Barentszzee is een zee van uitersten. Veel wind, vreemde stromingen boven de fjorden en dikke mist. Svalbard, de habitat van IJsberen, Beluga’s, Zeerobben, Walvissen en veel ander leven waar ik alleen maar over had gelezen en die ik van plaatjes kende. Met een totaal ontregeld bioritme, voer ik door een droom en sliep niet. De zon gaat daar niet meer onder. De terugweg voer ik vanuit Trömso door de Noorse Fjorden naar Skudneshavn. Dit betekende 1000 mijlen motoren. Want Aeolus houdt zich daar in, en als hij al zin heeft dan komt zijn adem uit het zuiden. Op zich geen straf want de Fjorden zijn adembenemend. Vanaf daar kon ik de laatste 360 mijlen naar Vlieland weer zeilen.

Sportlight Cees Swart bij Spitsbergen
Bij Spitsbergen

Heb je nog plannen voor een droomreis? Verleden jaar ben ik naar IJsland gezeild via de Faeröer eilanden. Prachtig, dat ga ik nog wel eens doen. Ik hou van uitdagingen. Ruige kusten oefenen een onweerstaanbare aantrekkingskracht op mij uit. Het gevoel ergens aan te komen op een plek die er duizenden jaren geleden ook zo uitgezien moet hebben. De rauwheid van verlaten plekken voelen omdat ze dat zijn met een reden. Dit jaar wil ik een rondje Verenigd Koninkrijk via de westkust van Ierland maken. Dat stukje kust heeft precies dat wat ik net beschreef. Of die reis ook door gaat hangt van dat vervelende virus af. Anders wordt dit een reis voor volgend jaar.  En Jan Mayen of de Noordwest Passage lonken ook..

Heb je een product aan boord, die je maar bij weinig zeilers zal aantreffen, maar die voor jouw echt
helemaal top is?
Chocolade van één bepaald merk met nootjes en rozijnen! Ook heb ik een stuurautomaat, maar als het echt hard waait, zeil ik liever met de windpilot. Die vraagt geen onderhoud en werkt op dieet zonder stroom. Op lange afstanden daarom een ‘must have’. Een AIS transceiver is zeker ook handig. Je ziet wat er om je heen vaart en ik heb al diverse momenten gehad dat ik een schip even heb op geroepen over zijn koers of intenties. En hopelijk zien ze mij ook. Buiten mijn plotter heb ik ook altijd papieren kaarten van de gebieden die ik bevaar.

Heb je nog een gouden tip aan de lezers van Zeilwereld?
Denk altijd aan veiligheid! Je kunt dromen in het leven, maar leef je droom: ‘Hold on and be safe’.

Ook op Zeilwereld in de spotlight staan?

Stuur jouw contactgegevens naar redactie@zeilwereld.nl, of vul het formulier onder deze link in.

Andere spotlight artikelen lezen op Zeilwereld? Kijk op deze pagina!

Lees meer zoals dit:

Vond je dit mooi? Deel dit verhaal dan met je vrienden:

Laat een reactie achter





Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Schrijf je in op de nieuwsbrief

!
!
Terms and Conditions checkbox is required.
Something went wrong. Please check your entries and try again.

Uitgelicht:

Nieuw in Toerzeilen:

Laat een reactie achter





Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.