Advertentie
Ik klap het dekbed met drie fleecedekens weg en schiet mijn kleren in. Oef, wat is het nog koud! Ik ruik koffie, lekker. Niet veel later zijn we met Quelinda al op weg naar de Fehmarnsundbrücke. Twee meter hoogte tussen brug en masttop is genoeg. Waarom ziet het er dan uit, alsof er zo dadelijk iets gigantisch aan gort gaat? Ik maak me klein. Net of dat helpt. Wiegend drijven we er onderdoor. “Ik heb een droge strot”, zegt Paul. Ik schiet in de lach. Ik heb het ook, diezelfde zenuwen voor de eerste vaardag op weg naar Nederland. Voorspellingen wijzen op windstil voorjaarsweer en twee passerende fronten op de Noordzee. Eén week tijd, let’s do it!
Deze reis met speciale dank aan Bas van Lieshout. Je bent een topper!
Over het Kielerkanaal
Relaxed kijken
De Oostzee lijkt leeg, tot een patrouilleschip onze kant op stevent. Paul kijkt bedenkelijk. “Wat zouden ze van ons willen in deze net opgeheven Quarantainetijd?” Ik stel me stoere kerels voor, die door verrekijkers turen naar wat we aan het doen zijn. Ik kijk zo relaxed mogelijk en, onnodig zacht, roep ik dat Paul dat ook moet doen. Achtung Schießbetrieb staat in grote, witte letters op een rood spandoek. Enigszins geïntimideerd, luisteren we naar het galmende megafoongeluid. “In welcher Sprache möchten Sie angesprochen werden. Niederländisch, Deutsch, Englisch?” Onze herkomst is door de Nederlandse vlag en de letters ‘Hamburg’ logischerwijs onduidelijk. Engels graag! Dan volgt een opmerking die ik niet had kunnen verzinnen. “Wat een mooie boot heeft u.” Ben je dan blij, als ietwat zenuwachtige, kersverse bezitter! We krijgen instructie dat we in verband met schietoefeningen, pas later bakboord uit naar Kiel mogen. Dat was het! Ik zwaai naar het afbuigende, stalen gevaarte. Jammer, dat we geen kanonschoten gezien of gehoord hebben. Ach, zie het als grootspraak, eerste ontlading.
Relaxed kijken wanneer de patrouilleboot langszij komt
Op de hand verder
In het Kielerkanaal is er tijd om te prutsen. We bekijken de afgelegde koerslijn van de autopilot. Het is rafelig en doet denken aan een dronkemansgang. Paul reset de instellingen, zegt trots dat het gelukt is en drukt op start voor een test. Met een rotvaart schieten we haaks stuurboord uit en vliegen net niet de keien op! Ik schrik me kapot! Helaas, herstellen lukt niet. De rest van de reis wordt op de hand sturen. In Cuxhaven tanken we diesel en stapt onze vriend Richard op. Ik ben er blij om. Met drie man sterk, gaan we op weg naar Kornwerderzand. Ik heb de wacht in avondlicht en bij zonsopkomst, niet gek geschoten! Zo kan ik het gekrioel van schepen en de koers goed in de gaten houden. Terwijl de mannen nog slapen, ontpoppen wolken zich als een paddenstoel. Dat voorspelt niet veel goeds. Vlug berg ik spullen op en trek mijn capuchon stevig aan. In mum van tijd komt regen met bakken de hemel uit. Paul is wakker geworden. “Alles goed lief?” Ik ben blij dat mijn inschatting klopte en ik nog steeds gecontroleerd, druppend aan het roer zit. Intussen duwt Quelinda onverstoord haar neus door het zilte. Water rolt door de gangboorden. Genietend kijken we hoe machtig goed ze dit doet! Passerende fronten zorgen voorlopig voor gierende wind en pittige golfslag.
Hoge golven op het IJsselmeer
Onstuimig eng
Kornwerderzand wordt eindelijk zichtbaar. Een nachtelijke schutting heb ik nog nooit gedaan. Gelukkig is de sluis enigszins verlicht en kan ik met de hoofdlamp mijn handen en tros goed volgen. Het weer blijft onstuimig. Het golft behoorlijk. Ik maak me zorgen. Hoe gaan we de, voor mij onbekende, havenaanloop van Makkum ooit vinden. Paul staat aan het roer, terwijl Richard de fok omklemt en met zaklamp op zoek gaat naar boeien. Over en weer wordt geroepen om informatie. Ik zit verstijfd op de kuipbank en tik de tijd af. Ik kan wel janken, zo eng vind ik het. Ik ben bang dat we ergens tegenaan varen of dat iemand overboord gaat. Ik voel opluchting als we in de luwte komen en een voorbestemd plekje aan de langssteiger vinden. Wat smaakt dat biertje lekker! De volgende ochtend zeilen we in noodvaart met een puntje fok, een imposant, golvend IJsselmeer over. In Enkhuizen neemt Richard afscheid en volgt een hoognodige rustdag. Bijslapen en benen strekken. Mijn schoonvader, die ons nauw volgt via de KNRM app, komt ook gezellig nog even langs.Mission completed
Het einde van de tocht nadert. De wind gaat liggen. Op een zomers Noordzeekanaal zwaai ik naar zonnebadende Amsterdammers en kruisende pontjes. We ontdekken dat platleggen van de buiskap Quelinda omtovert tot een uit de kluiten gewassen sloep met geweldig uitzicht! Ik kijk naar sierlijke zwanen, rauwe containerterminals en de staalsmederij van IJmuiden. De zee is kalm. Het Scheveningse reuzenrad draait. Karretjes hebben de anderhalve meter afstand doorstaan, terwijl Cruiseschepen er voor anker verloren bij liggen. Wat een tijd, wat een contrasten. De oneindige zee brengt rust en ruimte om af te kicken van deze onvergetelijke trip. Als uitsmijter schuif ik notabene in de vaargeul van het Slijkgat nog even het zand in. Ik geef vol achteruit. “Niks aan de hand, schat!” Na deze tocht valt alles mee. Dag zeven, mission completed, target ‘Noordschans’ hit.
Zonsondergang bij Terschelling
Vorige keer in Charlotte’s blog
Lees hier Charlotte’s eerdere blogs waarin ze onder andere het schip de Quelinda aankocht: De Quelinda heeft ook haar eigen website, volg het avontuur ook hier!Lees ook deze nieuwe Zeilwereld Verhalen:
Vond je dit mooi? Deel dit verhaal dan met je vrienden:
Schrijf je in op de nieuwsbrief
Uitgelicht:
