Maurits heeft jarenlang genoten van het welbekende sprookje: parelwitte stranden en helblauw water. Als charter kapitein verdiende hij zijn geld.

“Na mijn studie aan de universiteit in Middelburg ben ik van koers veranderd”, vertelt Maurits. “Ik wist nog niet wat ik wilde doen en vond het lastig om een goede baan te vinden die bij me paste. Mijn moeder bracht me op het idee om een zeilcursus te volgen zodat ik kapitein kon worden. Dat was haar allerbeste idee ooit, ik was meteen enthousiast. Ik zeil al van kinds af aan, en ging meteen op zoek naar een goede zeilopleiding. Een paar weken later stapte ik op het vliegtuig naar Zuid-Afrika. Yachtmaster diploma, here I come!”  

Van Zuid-Afrika naar de Amsterdamse grachten

“Ik had mijn zee-zeildiploma’s gehaald, maar ging eerst nog aan de slag op de Amsterdamse grachten op rondvaartboten. Iets minder heldhaftig dan mijn laatste weken in Zuid-Afrika, maar je moet ergens beginnen. Op een avond kwam ik een groep gezellige jonge zeilers tegen in de stad. Ze droegen allemaal een shirt met ‘Yachtweek’ en ik wist meteen dat ik met deze groep wilde optrekken. De vriendschapsband en gekkigheid straalde van ze af. Een paar weken later mocht ik een week komen zeilen als onderdeel van de sollicitatie procedure tot kapitein.”

“In die week moest ik laten zien dat ik de boot kan manoeuvreren, kennis heb van weersomstandigheden en dat ik kan navigeren. Op een ochtend werd ik om 04.00 wakker gemaakt door de ervaren jachtmeesters met geschreeuw en gebrul. ‘Wakker worden! Storm op komst!’, riepen ze al trekkend aan de zeilen terwijl het windstil was. Er kan van alles gebeuren op het water, en je moest laten zien dat je er goed op weet te reageren.” 

“Naast dat je goed kan zeilen moet je ook sociaal zijn, en goed kunnen mee komen met de groep. Op Yachtweek heb je minstens acht passagiers aan boord die van avontuur en van feestjes houden. Daarnaast kom je iedere dag met de andere tien boten samen om er met honderd man iets gezelligs van te maken. Ik werd aangenomen als kapitein, het feest kon beginnen.”

Eerste blunder

“Op mijn eerste week kreeg ik een 36 voeter mee. Dat is het kleinste formaat charter waar je mee begint als kapitein op Yachtweek. Ik vond het best spannend, want ik was opeens verantwoordelijk voor een hele groep. Ik had gelukkig leuke mensen aan boord die mijn instructies goed konden volgen en hielpen met de boeien en de lijnen. De trossen gingen los en ik manoeuvreerde de boot soepel de box uit. Toen hoorden we opeens een geknetter en gekraak, er ging iets flink mis, maar wat? Toen ik de stroomkast achter de boot door het water zag sleuren wist ik het… De walstroom was nog aangesloten!” 

“Aan het einde van iedere week krijg je een beoordeling van je passagiers. Ze geven een cijfer voor je gastvrijheid en je zeilkunsten. Ondanks mijn eerste ongelukje kreeg ik hoge ratings. Al snel kreeg ik de grotere boten mee van 52 voet.” 

Overstap op privé charters

“Vorig jaar ben ik overgestapt op privé charters in de Amerikaanse Maagdeneilanden. Een goede vriendin van mij werd kok aan boord, en ik de kapitein. We trokken rond op de Mary-Ann, een 52 voet catamaran. We hebben passagiers aan boord gehad die we van de Yachtweek kenden. Veel van onze gasten zijn vrienden geworden. Zodra het weer kan ga ik ze opzoeken in Amerika.”

Maurits raakt niet uitgepraat over zijn avonturen als charter kapitein. Binnenkort vertelt hij ons over zijn oversteek op een gloednieuwe catamaran.