Advertentie
De laatste grote oversteek van de familie van Zouterik ging van Hawaï naar Alaska, waar ze nu al twee maanden zijn. Onlangs zijn ze bij de steiger van Bagheera beland, een Nederlands stel dat eerder verslag deed over hun ijsbestendige zeilboot. Naast ze ligt zusterschip Snow Dragon, en hun vrienden van de boot Joy. “Het is heerlijk om even op een vaste plek te zijn. We liggen hier al twee weken” – aldus de oudste dochter Linde.
“Ons huis is een Koopmans uit 1980”, vertelt Mariska verder. “Ze is 12 meter lang en 3,75 meter breed. Met het zwaard omhoog steekt ze slechts 1,15 meter diep. Zo kunnen we overal varen en op hele ondiepe plekken ankeren. Op een wereldreis heeft de boot meerdere functies. Het is ’s nachts een slaapplaats. Overdag is het een klaslokaal, een werkplaats, een keuken en een woonkamer. De kuip is een badkamer en een washok. Tegelijkertijd ben ik niet alleen de moeder aan boord, maar ook de kok, juf, weervrouw, planner en ga zo maar door!”
“Ons idee om op wereldreis te gaan ontstond in 2013. We hadden het gevoel dat het leven ook anders kon dan alleen maar werken en geld verdienen. Wij wilden kijken wat het met ons zou doen als we een stapje terug zouden zetten. Even een trap op de rem. Hoe zou dat ons bevallen? We wilden onze kinderen laten zien dat het ook anders kan.”
“Dat vertrek ging niet over één nacht ijs. We wilden in eerste instantie in 2017 vertrekken. Het bleek meer werk dan verwacht en dus vertrokken we uiteindelijk in 2018. We hebben goed de tijd gehad om een andere boot te zoeken, ons huis te verkopen, spullen weg te geven en van alles te regelen voor school. Linde heeft altijd alles aan boord om haar lessen te volgen via de Wereldschool, en Berber heeft alles vanuit het Landelijke Onderwijs voor Varende Kinderen.” “
De route
“We zijn via de Westkust van Europa afgezakt naar beneden. Daarna zijn we overgestoken naar Madeira, de Canarische eilanden, Kaapverdië, Zuid Amerika en Suriname. Het laatste is gelijk een persoonlijk hoogtepunt. Het gaat mij namelijk niet zozeer over bestemmingen maar over gevoelens en emoties die je tijdens de reis mee maakt.”
“Toen we in Suriname aankwamen voelde ik voor het eerst een gevoel van rust. We waren daarvoor op een soort sneltrein met een heleboel andere zeilers die een rondje om de Atlantic deden, wat super gezellig was en een hele leuke tijd! Maar omdat het zo snel ging had ik voor mijn gevoel geen tijd om te wennen aan het leven op zee. Aan het les geven en aan het genieten onderweg. In Suriname vond ik voor het eerst die rust. We hebben daar een maand gelegen, kerst gevierd, en mijn verjaardag.”
“Vervolgens gingen we langs alle Caribische eilanden. We hebben overwinterend (of anders gezegd: over-hurricaned) op de ABC-eilanden en gingen toen door naar Colombia, een ander mooi hoogtepunt. We hebben daar de boot even achtergelaten en een aantal bestemmingen op land bezocht. We kennen de Netflix series over drugskartels en dat soort dingen, maar wij hebben er niets anders dan warme, attente mensen ontmoet. Het heeft veel van onze vooroordelen weggenomen over gevaar in deze landen.”
“We zijn daarna door het Panama kanaal gevaren en strandden op Las Perlas. Daar kregen we een klein tegenslagje in de vorm van Covid. We lagen 67 dagen in quarantaine op onze boot. De belofte van Frans Polynesië lag voor ons maar we werden tegengehouden omdat de grenzen net op slot gingen. We konden geen kant op… We vonden elkaar toen ook even allemaal niet meer zo lief. Er zijn momenten geweest dat we elkaar wel van de boot af konden gooien. Je werd geconfronteerd met jezelf. Je kon nergens heen en zat letterlijk vast. Die onwetendheid van wanneer we weer in beweging konden komen, terwijl we ver weg waren van familie in Nederland. Dat is een lastige tijd geweest, maar ik zou het zo over willen doen. We zijn er sterker uitgekomen.”
“We zijn uiteindelijk toch in Frans Polynesië terecht gekomen: het paradijs! We konden vanuit daar niet naar Nieuw-Zeeland of naar Australië zoals gepland. Met hulp van de Nederlandse ambassade zijn we naar Hawaii gezeild en uiteindelijk naar Alaska, waar we nu zijn.”
“Covid was een blessing in disguise. Normaliter waren we ten hoogte van de tropen gebleven. Hier zien we opeens een heel ander deel van de wereld. We komen nauwelijks andere zeilers tegen. Dat maakt dat je op een andere manier heel dichtbij jezelf kan komen. We vinden rust in de natuur wat ons helpt te waarderen welke stappen we hebben gezet. We zijn ontzettend blij met deze onverwachte wending van onze reis.”
“Tjaart heeft in Sitka een fantastische werkplaats om te klussen in de schuur van onze nieuwe vrienden, en we mogen er ook wasjes draaien nu het te koud is om het aan de reling te drogen. Overal kom je de leukste, liefste, meest hartverwarmende mensen tegen, waaronder Erik de Jong, Krystina en Frances. Onderweg op reis ontstaan onbetaalbare vriendschappen waarvan ik zeker weet dat ze voor het leven zijn.”
Plannen voor het komende jaar
“We vertrekken binnenkort naar Canada en willen drie á vier maanden op Vancouver Island blijven. Na de winter transporteren we de boot over het land naar de andere kant. Daarna gaan we via Groenland, IJsland en Engeland weer langzaam richting huis. Volgend jaar rond deze tijd zijn we dus weer thuis.”
“We willen graag onze vrienden en familie weer zien en toch weer een ‘normaal’ leven opbouwen met werk en een huis, maar het reisvirus laat ons denk ik nooit meer los. We willen ernaar streven om in Nederland te wonen en werken, en korte periodes ertussenuit te blijven gaan.”
Een laatste tip van Mariska? “Durf te dwalen. Het leven is geen rechte weg.”
De familie van Zouterik gaf onlangs een kijkje in hun leven aan boord in Alaska, met een rondleiding en al. Kijk deze Takeover terug in de highligts op de Instagram van Zeilwereld.
In de Zeilwereld Najaarsspecial vertelt de familie meer over een bijzondere vriendschap die zich op reis heeft ontwikkeld. Deze najaarsspecial ook ontvangen? Download hem op deze pagina!