Begin van de zomer kreeg ik een leuke opdracht. Een zeiljacht terugvaren van A Coruña naar Scheveningen. Om als startend zeilbedrijf SailFan m’n portfolio verder uit te breiden nam ik de delivery graag aan. Het vertrek uit A Coruña stond gepland op 18 juli en ik zou de klus klaren samen met George. Een bekende van mij met niet al teveel (zee-) zeilervaring, maar een aardige kerel met de juiste instelling.

Tekst en foto’s: Hank Snel, SailFan

De avond voor vertrek krijg ik een rondje uitleg over het schip van de eigenaar. Een Contest 33 uit 1978. Een oude dame dus. Zodra ik haar zie, heb ik er wel vertrouwen in. Ik heb zelf een Contest 34 gehad en ben wel onder de indruk van de solide bouw wijze. Daarnaast zit er een splinternieuwe Yanmar motor in en de zeilen zijn in redelijk goede staat. De dieseltank zit vol (75 liter). Dat is geen grote tank zeg ik, waarop de eigenaar antwoordt dat er nog wel een extra 20 liter tank in de bakskist staat. Met 95 liter en gemiddelde van 2,5 liter per uur, kom je op ca 38 uur vaartijd. Anderhalve dag.

De rechte lijn om de Golf van Biskaje over te steken is ca 360 nautische mijl. Dat zou in drie à vier dagen moeten lukken. Ik heb alles goed voorbereid; de meteo, de verschillende stromingen in de baai, herkenningspunten (er ligt maar één boei in het midden van de baai), uitwijk mogelijkheden, doemscenario’s etc.

Dinsdag 18 juli vertrekken wij om 08.00 uur uit A Coruña met een lekker lopend windje. In eerste instantie een beetje tegen, maar na een halve dag komt die al meer uit oostelijke richting. ’s Nachts genieten we van een prachtige heldere hemel en een mooi gemiddelde van 4 á 5 knopen. De volgende dag loopt de wind nog lekker door, maar in de loop van de middag wordt het steeds minder, tot de wind helemaal wegvalt. De Golf geeft een schitterend beeld. Prachtige kleuren, een voorspelbare lange Atlantische deining, maar geen ribbeltje in het water te zien. De motor gaat aan en deze gaat de volgende 24 uur niet meer uit. En wij zijn pas iets over de helft!

Wind weg, motor aan

De weer/wind voorspelling had voor vertrek wel wat anders aan gegeven. Ik roep een schip in de buurt op om een windvoorspelling te krijgen. Wij worden op een uiterst vriendelijke manier geïnformeerd, maar de voorspelling is niet bepaald gunstig. “The next 24 hours, very light winds in changing directions”.

Wij halen de peilstok van de tank er maar bij, om te kijken hoe de vlag ervoor hangt. Het geeft nog ongeveer 10 liter aan. Dat is nog zo’n vier uur varen. De extra 20 liter moet eraan geloven. Dit geeft ons acht uur extra. Bij elkaar 12 uur varen. Wij hebben nog ruim 150 mijl voor de boeg. Met een kruis snelheid van 5 knopen is dit nog ongeveer 30 uur varen. Als de wind uitblijft, hebben wij niet genoeg diesel om de overkant te halen.

Ik ga achter de kaartentafel zitten, starend naar die enorme baai. Om naar het dichtst bij zijnde land aan wal te gaan, is naar het noorden (richting Brest), zuiden (weer terug naar A Coruna) of het oosten (de kust van de Charentes, La Rochelle) ongeveer even ver. In het westen ligt de Atlantische Oceaan.

Ik kan mij wel voor m’n kop slaan, dat ik niet wat assertiever was geweest bij het rondje schip. Ik was veel te makkelijk heengestapt over de info van 75 plus 20 liter diesel. Ik had om minimaal twee extra tanks van 20 liter moeten vragen. Ik verwijt mijzelf die gemakzucht en naïviteit. We zitten nu echt in de problemen.

Tijd voor oplossingen

Iedereen die wel eens de Golf van Biskaje is over gevaren heeft één ding kunnen concluderen: je komt er niet veel schepen tegen. Een enkele visser of ander zeiljacht (ik heb er drie geteld). Een enkel cargo schip die wellicht van en naar Bordeaux vaart. Alleen aan de horizon zie je de grote jongens, maar wat moet je daarmee?

Ik ga naar buiten om mij heen kijken en zie in de verte gelijk een schip over bakboord. Snel naar m’n AIS om te checken. Het is Fako Namme Menyoli 1. Een groter sleper uit Bremen met bestemming A Coruna. Durf ik haar op te roepen voor een paar liter diesel?

Ik heb geen keus. Ik roep haar op: “Fako Namme Meyoli here Dutch sailing yacht Gavina. Due to the light winds and not enough diesel we will not be able to reach Brest. Is it possible to meet and buy some diesel from you?”

Radio stilte…… ik denk direct dat die kerel ons voor gek verklaart. Weer zo’n toerist die z’n zaakjes niet goed op orde heeft. Hij geeft niet eens antwoord. Maar dan, na een paar lange minuten: “one moment sir.” Hij zal wel moeten overleggen met de kapitein. Die gaat echt niet voor ons omvaren.

“How much do you need sir?”.  Pfff, dat klinkt hoopvol. Ik reageer: “50 liter will be enough.” Weer enige tijd spannend stil en dan….. “No problem sir. If you come to us, we will come to you and make arrangements.”

Diesel tekort opgelost

We zijn gered. Langzaam varen wij naar elkaar toe. Het schip wordt steeds groter en imposanter. Gaat dit wel lukken? De deining is minimaal anderhalve meter. Alles is groot en grof aan die sleper en wij lijken zo klein en kwetsbaar. Alle fenders die wij hebben gaan naar stuurboord. Ik leg een paar lange lijnen klaar. Zij staan met vijf man klaar om ons op te vangen. Onze lijnen worden opgevangen en om de grote bolders vastgelegd. Zij hebben al twee jerrycans klaarstaan. Een groene van 30 liter en een rode van 20 liter.

Timing wordt nu cruciaal. Het ene moment zie ik het schip anderhalve meter onder mij, het volgende moment zie ik de mega dikke stootlijst van hun op ooghoogte. Ik denk nog; als wij met onze stootlijst van boven naar beneden hun schip raken, ligt het hele boven dek van de Contest eruit.  Eén voor één worden de jerrycans over gegeven. Ik vraag hen: “do you need them back?” Ze reageren ontkennend.

Dus ik vraag ze hoeveel ze krijgen van ons. Ze antwoorden: “it’s a present.” George en ik kijken elkaar aan, halen snel ergens een briefje van € 50,- tevoorschijn en geef dit aan de bemanning. “For a beer in Coruña”, zeg ik. Wij kregen een grote glimlach terug. De lijnen worden weer losgemaakt. De vijf mannen zwaaien ons hartelijk uit. Er wordt gefilmd en foto’s gemaakt door de bemanning. “Crazy Dutchmen.” De gezagvoerder komt boven ook nog even uit zijn hut om ons uit te zwaaien. We varen langzaam uit elkaar. Ik roep ze nog even op en gezegd dat zij “our heroes” zijn. De man aan de marifoon lacht en zegt: “Have a safe trip, you made our day.”

Anderhalve dag later leggen wij veilig aan in Camaret sur Mer. Het laatste stuk hebben wij nog zeilend afgelegd, maar de extra diesel hebben we hard nodig gehad. In de haven peilen we nog eenmaal en meten nog slechts 15 liter diesel.