Een tweede sprong in het diepe

Vorig jaar waagden Jeanne en Bram een sprong in het diepe. Zij verkochten hun geliefde Cutty Sark, een Shipman 28. Na een korte zoektocht vonden zij een Bavaria 35. Aan boord van de Gruffalo springen ze opnieuw in het diepe!

Door Jeanne Bommeljé | 03 juli 2024

Sprong in het diepe

Een tweede sprong in het diepe

Door Jeanne Bommeljé | 03 juli 2024

Advertentie

Het is ons eerste zeilweekend sinds april. De zon schijnt verlegen maar de wind staat gunstig. Wie zullen we meenemen aan boord? Vrienden? Familie? Dit keer kiezen we voor iets anders. Gewoon weer eens met ons twee, even niemand anders.

Waar zullen we heen? Na een lange werkdag komen we niet ver meer. Misschien blijven we op IJburg? Of varen we een klein stukje naar Durgerdam? Bram heeft een beter idee: we zetten koers op de strekdam bij Marken voor een overnachting op het anker. Het blijft lang licht dus we komen vast op tijd aan. 

Dat ankerplekje heeft een bijzondere betekenis voor ons. De laatste keer dat we daar lagen namen we afscheid van onze vorige boot, de Cutty Sark. We maakten nog één tochtje voordat we haar overdroegen aan de gelukkige nieuwe eigenaar. Het afscheid viel zwaar. Ik was verliefd op die boot en wist nog niet wat voor exemplaar we ervoor terug zouden vinden. Bram pakte toen mijn hand en samen maakten we een symbolische sprong in het water, een “sprong in het diepe” naar nieuwe avonturen. Bram beloofde: “We komen hier snel terug met een nieuwe boot. Een grotere, waar ook vrienden op kunnen blijven slapen. En eentje waarmee we de zee op kunnen!”

Zoals altijd had hij gelijk. We varen terug naar onze geliefde ankerplek, die symbool staat voor mooie avonturen en het verlangen naar meer. De zachte bries zorgt voor een fijne zeiltocht. We glijden moeiteloos over het water. Eenmaal aangekomen stuur ik ons naar het mooiste plekje dat ik kan vinden, terwijl Bram het anker uitgooit. Met uitzicht op de groene strekdam aan de ene kant en Volendam in de verte, omringd door het geluid van vogels en het ritme van de golfjes. We zijn helemaal in onze nopjes.

Het is onze eerste nacht op anker. In de verte zien we een ander bootje. We zwaaien in dezelfde richting rond het anker. Een goed teken! Alles ligt stevig vast en we voelen ons veilig.

De zon zakt langzaam naar de horizon. Bram blijft na het avondeten buiten zitten. Ik kruip naast hem in de kuip. Als toetje trekken we een fles champagne open, want Bram vond dat het weekend gevierd moest worden. Hij schiet naar binnen voor glazen en is al snel weer terug. “Wat is hij razend vlug?”, denk ik nog. Hij gaat tegenover me zitten, pakt beide mijn handen vast en kijkt me diep in de ogen. Even blijft hij stil terwijl hij me met een brede glimlach aankijkt. Hij begint: “Ik vind je leuk, ik vind je lief. Ik vind je schattig.” Hij gaat door, geeft de mooiste complimenten, en noemt een aantal van onze leukste momenten samen in de afgelopen negen jaar. Zijn woorden zijn zo lief dat tranen in mijn ogen springen. Ik probeer te genieten van het moment, maar voel me tegelijk hysterisch. Zijn lieve woorden eindigen met de zin waarop ik had gehoopt: “Lieve Jeanne, wil je met me trouwen?”

Blije emoties overspoelen me. Mijn hart maakt sprongetjes, zijn handen trillen lichtjes terwijl hij de ring om m’n vinger schuift. De vreugde in Bram’s ogen is onbetaalbaar. De champagne smaakt zoeter dan ooit.

De zon begint aan haar optreden. De lucht kleurt van blauw naar oranje, naar roze en rood. De laatste zonnestralen dansen over het water tot ze zachtjes achter de huisjes van Volendam de gordijnen dichtdoet. 

Achteraf gezien had ik het kunnen merken:

– Er mochten geen vrienden of familie mee, terwijl de boot daar juist voor bedoeld is.

– Ik mocht niet tegen Bram aanleunen of knuffelen tijdens het varen. Hij had de ring de hele dag verstopt in zijn bodywarmer, voor het geval hij een heroïsch moment zou vinden om me te vragen tijdens het zeilen. Maar was bang dat ik het doosje zou voelen! 

– Hij kreeg geen hap door zijn keel. Of lag dat toch aan de couscous?

– We moesten en zouden een fles champagne open trekken, terwijl ik eerst nog zin had in een theetje.

Die nacht slapen we slecht. De wind neemt toe. Wat begon als een zacht geruis, groeide al snel uit tot een irritant gefluit dat door de stagen van de mast giert. Bram checkt af en toe of we nog goed liggen. Maar ondanks de onrustige nacht word ik nog nooit zo blij wakker. Ik kijk naar mijn hand. De prachtige ring om mijn vinger glinstert in het ochtendlicht. Een nieuw avontuur begint. Een nieuwe sprong in het diepe.

Lees hier het verhaal over de eerste sprong in het diepe van Jeanne & Bram

Lees ook deze nieuwe Zeilwereld Verhalen:

Vond je dit mooi? Deel dit verhaal dan met je vrienden:

Laat een reactie achter





This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Schrijf je in op de nieuwsbrief

!
!
Terms and Conditions checkbox is required.
Something went wrong. Please check your entries and try again.

Uitgelicht:

Nieuw in Toerzeilen:

Laat een reactie achter





This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.