Wij gaan een rondje Atlantic zeilen! Een eerlijk verslag van onzekerheid, vallen & opstaan. Maar bovenal: doorzettingsvermogen.

In ons vorige artikel vertelden we ons verhaal over de zoektocht naar de boot, nadat we die hadden gevonden begon ons avontuur eigenlijk pas echt. Deze keer gaan we aan de slag met de refit van onze Dehler 38.

Tekst: Oliver Missiaen & Karlijn de Weijer

Vol goede moed

We beginnen met een kluslijst. We constateren dat er nog heel veel moet gebeuren. Een kleine greep: zeewaterkoeling van de motor lekt, boot is wat vochtig door diverse kleine lekkages, alle ruiten hebben craquelé en de diepte- en snelheidsmeter werken niet. Ook het welbekende TBS-dek moet opnieuw geverfd worden. De verstaging is niet stevig genoeg en in de vloeren zit vocht. Daarnaast moeten vele blokken en lijnen vernieuwd. Bovendien willen we de boot nog uitrusten voor onze lange reis en moderniseren waar nodig met een nieuwe hydraulische stuurautomaat, windvaan, zonnepanelen en een grotere brandstoftank. Met een strak tijdschema en budget beginnen we vol goede moed aan het opknappen. Diezelfde moed zinkt ons tijdens het klussen meerdere keren in de schoenen.

Spannend

Het is een heerlijk stukje varen om de boot van Hellevoetsluis naar onze nieuwe thuishaven Willemstad te brengen, het begint wat onwennig maar het gevoel is meteen goed. Tijdens het varen merken we wel gelijk dat de lekkage van de motor steeds erger wordt en dit maakt het meteen ook spannend. Uiteindelijk moet de motor vol bij om een van de laatste openingen van de Haringvlietbrug te halen en we eindigen gelukkig dezelfde avond nog in onze nieuwe box. De kachel gaat gelijk aan om op te warmen, terwijl het dek bedekt wordt met een witte sneeuwdeken, trekken wij ons welverdiende biertje open en genieten we van de eerste avond op onze boot.

Zelf doen

In de eerste weken houden we ons vooral bezig met het uitruimen van de boot en ontdekken hoe alles werkt en aangesloten is. De projectjes komen langzaam op gang. Met veel online zoeken, strepen we de eerste punten van de kluslijst af. En, waar meerdere mensen ons voor gewaarschuwd hadden, komen er voor elke afgestreepte klus meerdere bij. De leercurve is steil en helaas varen we bij ons eerste weekendje weg gelijk een dikke kras op de romp. We besteden in het begin nog wat klussen uit. We zijn alleen niet tevreden over de resultaten hiervan, dat maakt het pijnlijk omdat we er wel (veel) geld aan uitgeven en er uiteindelijk zelf weer werk aan hebben. We besluiten dan ook vanaf nu het meeste zelf te gaan doen, op het echte specialistenwerk na.

Schuldgevoel

De zomer 2018 kunnen we, door weinig vrije uren, niet veel vaaruren maken. Tijdens een van de weinige weekendjes zeilen naar Stellendam scheurt het grootzeil, tegenvaller! In september gaan we nog weekje weg binnen Zeeland om toch het gevoel van genieten op de boot te beleven. Vooral Oliver had last van een schuldgevoel dat we te weinig tijd op de boot doorbrengen. We spreken veel te veel andere dingen af waardoor hij het gevoel heeft dat we het ‘hebben van een boot’ niet optimaal benutten. Dit weekje is gelukkig een gouden zet, want we genieten van een heerlijk nazomer in Zeeland.

Kuip aanpakken

De kuip vinden we kaal en ik vind hem vooral wat ongezellig dus gaan we hierna gelijk onze opties afwegen. Ik vind teak erg mooi maar dat brengt veel onderhoud met zich mee. Oliver komt met een idee om ‘permateak’ in de kuip aan te brengen. We vinden een bedrijf in Vlaardingen dat dat voor ons gaat doen. Een van de weinige dingen die we uit hebben besteed en waar we super tevreden over zijn. Ze komen alles opmeten en een paar weken later wordt het netjes aangebracht.

Lijken uit de kast

In het najaar willen we een plek hebben waar de boot naar binnen kan voor het grote onderhoud aan de buitenkant. We vinden een boerenschuur in Drimmelen waar het echte klussen begint. We hebben een enorme waslijst aan klussen en de leercurve is ook hier weer steil. Met zoeken op Youtube en hulp van andere bootjeskenners, kom je een heel eind. Je hoort wel eens zeggen: ‘Lijken die uit de kast vallen’, maar je denkt dat overkomt mij niet! Toch wel. Bij de voorstag is aan de binnenkant een aluminium strip gaan corroderen en uit elkaar aan het vallen, waardoor een rvs-strip zich naar binnen aan het werken is. Als dit zo door zou gaan, zou het niet lang duren voor de boot lek zou zijn. Oliver en de keurmeester hebben dit niet opgemerkt tijdens de keuring. Er vormt zich een flinke knoop in zijn maag, want er blijven nog maar weinig opties over. De strip zit nu nog vast, maar als we dit langer laten zitten komen we pas echt in de problemen. Via-via komt er een polyesterspecialist kijken. Hij inspecteert het probleem en nog geen vijf minuten later kijkt hij Oliver indringend aan en verzucht: “Daar begin ik niet aan.”

Kluslijst afwerken

De specialist verdwijnt van het toneel. Oliver zit nog even verdwaasd onder de boot en bedenkt welke opties we hebben. Het zijn er bar weinig. Voor ons gevoel dreigt het hier helemaal mis te gaan. Gelukkig zijn er meerdere mensen aan het klussen in de schuur en komt er iemand vragen wat er aan de hand is. Hij zegt wel iemand te kennen die ons misschien kan helpen en dezelfde middag nog kan komen kijken. Onze reddende engel Marius zegt dat het moeilijk gaat worden, maar hij wil het wel proberen omdat hij het zo te doen had met ons. Uiteindelijk kost het hem meerdere dagen, maar het zit nu zo vast dat het nooit meer los gaat komen! Zelf zegt hij achteraf dat hij er nooit meer aan zou beginnen, maar wij zijn hem heel dankbaar dat hij het bij ons nog wel heeft gedaan!

Kluslijst tackelen

Het volgende grote project is de navigatiehoek opfrissen, het elektrisch circuit controleren en zwakke draden vervangen. De schakelpanelen zijn lelijk geworden en Oliver heeft bedacht om een heel nieuw paneel te maken, inclusief een nieuw Philippi-paneel om te schakelen. We bestellen ook gelijk nieuwe accu’s en een nieuwe accumonitor. De kluslijst voor onderhoud aan de buitenkant lijkt te slinken, daarentegen zijn er meer dan 100 relatief kleine dingen bijgekomen. Volgens onze originele planning moeten we de boot binnen enkele maanden af hebben.

KNRM

Maart 2019 varen we de boot eindelijk weer terug naar Willemstad. Tijdens de eerste poging varen we net de haven uit en meteen krijgen we een motor alarm (koeling). We draaien weer om en komen er vrij snel achter dat de koelwaterpomp kapot is. Gelukkig kunnen we een dag later in Ridderkerk een nieuwe pomp ophalen. We bouwen deze in en beginnen aan poging twee. Dit keer komen we tot aan de Moerdijkbruggen voor de motor stilvalt. Snel het anker erin en daar liggen we, weer met problemen. Gelukkig hadden we dit keer voorbereidingen getroffen voor het geval mis zou gaan en lag het anker snel in het water. De KNRM sleept ons naar Willemsdorp en daar komen we erachter dat de diesel vuil is. Dit was van te voren gecheckt en toen was de diesel nog schoon. Achter het slingerschot in de tank blijkt een hoop rotzooi (bacteriën) te zitten. Nadat alle brandstofslangen zijn losgehaald, kunnen we gelukkig met een schone jerrycan diesel naast de motor verder. Uiteindelijk liggen we ’s avonds alsnog in Willemstad.

Verrassing

Oliver werkt offshore, dus is hij regelmatig wekenlang van huis. Ik (Karlijn) heb wel regelmatig meegeklust, maar eerlijk is eerlijk, ik heb de minste zeil- en kluservaring van ons tweeën. De weken dat Oliver thuis is gaat hij iedere dag klussen, ik moet dan wel gewoon werken. Daarbij zijn we beiden nogal eigenwijs en is het niet altijd gezellig als we samen gaan klussen. Maar als Oliver gaat werken pak ik mijn kans; als verrassing neem ik het interieur onder handen. We hebben al overlegd hoe we het ongeveer willen, maar om hem te ontlasten probeer ik vast het meeste te doen. Daarnaast staat een nieuwe vloer leggen ook op mijn lijstje, maar dat blijkt wat lastiger dan gedacht.

wordt omgetoverd in…

Gevloerd

De vloer willen we vervangen omdat er water in is getrokken en de boot ruikt nogal muf. We denken de vlonders er even uit te lichten, af te leveren en na paar weken nieuwe vlonders op te halen. Niet dus, de vloer van een Dehler 38 is helemaal doorgetrokken, dus je kan de vloer er niet uit lichten. Je moet hem eruit zagen. Dat was één, maar hoe krijg je er dan een passende vloer in? Ons wordt verteld dat we mallen van karton kunnen maken en afgeven bij een bedrijf dat de vloer dan kan maken. Dit kan mooi in de tijd dat Oliver offshore aan het werk is. Na vier weken belt Oliver zelf om te vragen hoe het gaat: “Ja gaat goed komen hoor, we beginnen er deze week aan”. Een paar dagen later bellen ze mij (Karlijn): “Het kan niet met deze mallen, succes ermee!” Na dat telefoontje sta ik toch even perplex. We zijn wel wat onvriendelijkheid gewend, maar dit slaat toch weer alles. Meedenken schijnt lastig te zijn.

Maar dat komt nooit goed hoor! En dan smijt je al je geld weg hè!

Oliver belt uiteindelijk bijna vloekend naar het bedrijf en zegt dat ze het gewoon moeten maken. Desnoods aan alle kanten een centimetertje meer zodat het zeker niet te klein is. Als hij belooft de naam van het bedrijf nooit meer te noemen in relatie tot onze vloer, gaan ze het toch maken. “Maar dat komt nooit goed hoor! En dan smijt je al je geld weg hè! Maar je moet het zelf weten.” Weer zo’n heerlijke constructieve houding. Eind goed, al goed: met veel pijn en moeite, dagen van schuren, zagen en meten, zit de vloer er netjes in. Wel met behulp van een lokale klusjesman, die alles netjes op maat zaagt voor ons.

Drie weken slecht weer, zeeziekte en genieten

De zomer van 2019 is gepland als totale proefvaart van alle klussen die we in het afgelopen jaar hebben gedaan en ons idee is dan ook om alles eens goed te testen. Daarnaast hebben we nog steeds weinig zeilgevoel met onze boot, omdat we vorig jaar toch wat weinig zeiluren hebben gemaakt. Ook dit verloopt helaas anders: de hydraulische stuurautomaat zit er nog niet in, de windvaan zit nog niet achterop, de zonnepanelen zijn er nog niet en er zijn nog een hoop kleine dingen die gedaan moeten worden. Toch kunnen we drie weken genieten van de boot en varen een mooi rondje Nederland over de Noordzee en via het IJsselmeer terug, al gaan ook deze drie weken niet zonder slag of stoot voorbij. De eerste dagen hebben we last van zeeziekte, veel slecht weer en storm. Door een touw in de schroef en een kapotte koelwaterpomp moeten we een nacht voor de sluis van Kornwerderzand liggen.

Niet volgens plan

Vanaf september 2019 moeten we eigenlijk beginnen met sparen en hadden alle klussen klaar moeten zijn. Dat gaat wederom niet volgens plan. Als ik nog eens een blik werp op de to-do-lijst, lijkt hij nog langer dan toen we ermee begonnen. Daarnaast moeten er nog wat grote uitgave komen en gaat dus ook het sparen niet zoals gepland.

Beeld: Oliver Missiaen & Karlijn de Weijer