Annelinde Mulder en haar vriend Jan zijn op zoek naar een zeilboot om op te wonen. Gaan ze voor een klusboot of niet? Vorige keer keken ze bij een Beachcraft 46, Go-Getter. Het is de eerste serieuze bezichtiging die ze doen, en ze lijken direct verliefd.

In de weken die volgen kan ik bijna niet stoppen met nadenken over het idee te gaan wonen op een zeilboot. In mijn gedachten ben ik de Go-Getter al helemaal aan het inrichten. Welke aanpassingen moeten nu gebeuren? Wat kan later?

De Go-Getter is een stalen, geïsoleerd schip. Er zit één kachel aan boord, we betwijfelen of dat voldoende is voor in de winter. Waar kan dan een tweede kachel komen? Het schip heeft enorm veel slaapplaatsen, niet allemaal nodig voor ons als woning, hoe kunnen we die ruimte dan zo goed mogelijk gebruiken? En andere praktische zaken passeren mijn gedachten. Hoe gaan we de was eigenlijk doen? En hoe werkt dat met mijn werk in Utrecht? Want wat wordt onze vaste ligplaats? We kunnen haar misschien in Amsterdam neerleggen. Ook een kuiptent is handig, zeker in de winter.

De winter van 2019 verloopt zoals we van veel Nederlandse winters gewend zijn, hij is wat fris maar vooral erg nat. We maken plannen voor de zomer en kijken verder op Marktplaats, Yachtfocus en Botentekoop naar verschillende potentiële schepen voor ons.

Onze eisen

We zijn ons redelijk breed aan het oriënteren, maar willen graag een aparte achterkajuit zoals op de Go-Getter. Daar loop je dan via een ‘gang’ naartoe. Dit zodat je toch wat eigen ruimte kan creëren. Jan heeft me het volgende geleerd, kijk naar een boot en bedenk je of je daar zou kunnen wonen in de volgende omstandigheden. Als:

• het een donkere en koude januari dag is;
• het heel hard regent buiten;
• je ziek bent en eigenlijk nog boodschappen moet doen.

Als je dat ziet zitten is het voor jou een goede boot om op te wonen. Ik noem het gekscherend het Jan-criterium. Ons criterium van de achterkajuit brengt ons al snel in de categorie schepen van ongeveer 14 meter. Het ene schip is zo woon-klaar en het andere moet nog volledig verbouwd worden. Het is eigenlijk net als bij huizen, bijna niet met elkaar te vergelijken.

We zien een van de Stadt 50 langskomen, scherp geprijsd, ligt in Vlissingen. Op de foto’s kan ik niet goed bepalen in wat voor staat ze is. Het is een oudje, maar volgens de beschrijving en aanvullende informatie in 2010 te water gelaten. We besluiten op een regenachtige maandag in december naar Vlissingen te rijden, waarom liggen al die schepen toch zo ver weg? Rond 12 uur komen we aan bij de werf, het is echt de perfecte dag om een bezichtiging te doen, nu het regent kunnen we ons beter het Jan-criterium voorstellen.

Willen we een klusboot?

Vanuit de auto zien we het schip liggen, wat een beauty is het! Prachtige lijnen en mooie vormen. We krijgen wat achtergrond info van de werfbaas: de huidige eigenaar heeft het schip in de afgelopen 35 jaar gebouwd. Ze is in 2010 eindelijk te water gelaten. 8 jaar geleden is er een compleet nieuw tuig op gezet (inclusief zeilen) maar ze heeft nog geen enkele meter gezeild. De eigenaar werd ziek en is inmiddels overleden. Wat een verdrietig verhaal! Het was echt de hobby van deze man om te knutselen en heeft hier vast al veel plezier aan gehad. We klimmen de natte ladder op en stappen aan boord, spekglad dek. Groen van de algen maar het teakdek ligt er, zo op het oog, nog prima op. Jeetje mina, wat een schip! Ik durf Jan bijna niet aan te kijken, bang dat hij net zo enthousiast is als ik.

We stappen naar binnen, daar is het goed te zien dat ze nog niet af is, er moet nog veel afgewerkt worden en het is heel donker met de minimale ramen die zijn ingebouwd. Het is een groot klusproject waar werkelijk een prachtig schip uit op kan bloeien.

Helaas niet voor ons, het is binnen echt te klein en te donker om op te wonen. Jan kan er amper staan, voor een lange zeilreis geen probleem maar om in Nederland ook op te wonen. Nee, dat zien we niet zitten. Terwijl we wat overweldigend na de inspectieronde weer aan tafel zitten met een kop koffie vraag ik opgewekt of ze niet nog andere schepen te koop hebben staan. “Jawel hoor en de eigenaar zit naast je” was het antwoord.

Woonklare boot

Naast mij zat een van de mede-eigenaren van de werf, die heeft zijn Waquiez Amphirite 43 in de stille verkoop staan. Ik heb geen idee wat voor schip dat is. Jan praat uiteraard weer heel makkelijk mee en kent ook dit schip, waar ik dan weer niets van begrijp. Nu we er toch zijn stappen we in de auto en rijden we naar de haven in het centrum waar Goose is afgemeerd. Zo, dat is wel even wat anders dan dat schip van net. Echt totaal het tegenovergestelde, plastic i.p.v. staal, af i.p.v. een klusboot, Jan kan staan, de eigenaar heeft er zelf 10 jaar op gewoond en de prijs is het dubbele van de van de Stadt… Echt leuk om te zien dat dit ook bestaat en fijn om wat meer beeld te krijgen van wat we nu willen. Goose is alleen wel een beetje een pensionado boot, aldus Jan. Wel veel opties (generator, radar, windvaanstuurinrichting etc), lijkt me heerlijk. Maar goed, we moeten er allebei wat voor voelen en zijn niet meteen verliefd.

Te zien is dat de huidige eigenaar altijd heel goed voor haar heeft gezorgd. Dit doet hij nog steeds en ik merk dat hij misschien nog niet klaar is om haar te verkopen. Niet voor niets dat ze nog niet officieel in de verkoop is. Aan het eind van de middag zitten we weer in de auto terug naar huis, tevreden. We zijn weer een stapje verder, we weten dat we in ieder geval geen klusboot willen maar ook niet één die helemaal af is. We gaan op zoek naar een middenweg.

Vraag het Jan

Annelinde neemt ons mee in hun verhaal naar de perfecte boot om op te wonen. Intussen beantwoordt Jan al jullie vragen over technische zaken, onderhoud en producten aan boord in de nieuwe rubriek: ‘Vraag het Jan!‘.