Marianne den Hartog viert haar jeugd op een Randmeer

Marianne den Hartog groeide op op open kielbootjes. Nu, veertig jaar later, herbeleeft ze haar jeugd op een Randmeer.

Door Jeanne Bommeljé | 15 december 2021

Randmeer Marianne den Hartog

Marianne den Hartog viert haar jeugd op een Randmeer

Door Jeanne Bommeljé | 15 december 2021

Advertentie

Droogvallen op de Vliehors of een tocht buitenom Terschelling: geen avontuur is Marianne gek genoeg als ze op pad gaat met haar Randmeer. Ze is ten slotte opgegroeid op de open kielbootjes van 6,5 meter. Haar vader leerde haar de fijne kneepjes van deze sport, en daarvoor is ze eeuwig dankbaar. In deze special vertelt ze hoe ze deze passie uit het oog verloor, en hoe ze haar liefde voor de Randmeer veertig jaar later heeft herontdekt.

Waar het allemaal begon

Vlak voor ik werd geboren, kocht mijn vader een Randmeer. We gingen er met het hele gezin altijd mee op vakantie. Mijn ouders, twee zussen, broer en ik sliepen met z’n allen in het vooronder.

Het leek net een Houdini-truc! Toen we er niet meer met z’n allen in pasten, kocht mijn vader een tweede Randmeer voor de 15e verjaardag van mijn oudste zus. “Vaar maar achter me aan!” riep hij tegen mijn zussen en mijn broer, terwijl ik met mijn ouders in de andere Randmeer zat.  We zijn er tenslotte allemaal mee opgegroeid. Ze vlogen zonder moeite achter ons aan het water op.

Dit artikel verscheen eerder in onze najaarsspecial van 2021. Benieuwd naar de rest van de special? Deze vind je als abonnee terug in je mailbox d.d. 29 september 2021.
Nog geen abonnee? Download de special dan hier.

Dit was nog in de jaren zestig toen het open water bij Lelystad en Enkhuizen ook écht open water was. De dijk Lelystad – Enkhuizen was er nog niet. Schiermonnikoog had geen haven maar een pier, en het wad was nog onontgonnen terrein voor zeilers. We zeilden tot Wangerooge aan toe. 

Social media bestond toen ook nog niet. Alleen de eilanders en een handjevol zeilers wisten in de zomer van ons zeilbestaan af.

Marianne als klein meisje samen met haar ouders, zussen en broer op pad met twee Radmeren.

“Je weet nooit hoe het leven loopt. Een ander mietert de houten steuntjes misschien wel gewoon in de openhaard en dan zijn ze weg.”

Als ik na vijf weken zeilen op school terugkwam was ik altijd harstikke bruin. Kinderen in m’n klas vroegen zich dan af waar ik op vakantie was geweest. Ik vertelde over mijn zomervakantie op het wad, alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Ik had toen nog niet door hoe bijzonder deze ervaringen eigenlijk waren. Ik ging mee zeilen tot ik een jaar of vijftien was, en op m’n veertigste kreeg ik pas door dat we goud in handen hadden…

Op een gegeven moment werden mijn ouders oud en hebben ze de boot verkocht. Mijn vader had wel de steuntjes gehouden. Hij zei nog: “Je weet nooit hoe het leven loopt. Een ander mietert de houten steuntjes misschien wel gewoon in de openhaard en dan zijn ze weg.”

Marianne in vroeger tijden samen met een van haar zussen.

Mijn ouders zijn acht jaar geleden overleden en mijn broer is helaas ook niet meer onder ons. Toen we de verzamelde troep op zolder gingen opruimen, kwamen we de steuntjes tegen. Mijn zussen en ik keken elkaar aan… Mijn zus had toevallig de heel oude, smerige Randmeer bij haar woonboot liggen. Godzijdank! “Zullen we het nog één keer proberen?” vroeg ik aan mijn zussen, terwijl ik het antwoord al wist. We twijfelden geen moment.

Verkocht

Het was een legendarische tocht. We hebben ons jeugdsentiment opnieuw beleefd. Ik heb de Zeevaartschool gedaan en heb al dertig jaar een zeilmakerij, dus ik zit helemaal in de watersport-wereld, maar we hadden al veertig jaar niet meer in een Randmeer gezeild. Ik kocht er gelijk een voor mezelf: ik was helemaal verkocht.

Marianne aan boord van haar eigen Randmeer.

In ondiep water kan ik gewoon kruisen. Ik kan buiten de geul varen tot ik vastzit, en ik motor niet. Ik vind het heerlijk om onder de dektent te slapen. Het is een gedoetje om het op te zetten, maar ik vind het heerlijk om op die manier buiten te leven. En ik ben mijn jeugd aan het vieren. Mijn plan was om dit zo’n drie jaar te doen. Ik dacht dat ik het dan wel weer zou hebben gezien, maar ik kocht mijn Randmeer onderhand alweer zes jaar geleden.

In april gaat de boot altijd het water in en dan toer ik rond op het IJsselmeer. Half mei lig ik op de loer en dan breng ik de boot naar Makkum, naar een vaste ligplaats voor zo’n tien weken. Als ik zie dat er lekker weer aankomt, vraag ik iemand van m’n bemanningspool mee en dan gaan we een waddentochtje maken. Zo ben ik dit seizoen gaan droogvallen op de Vliehors, en ben ik zelfs buitenom Terschelling geweest.

Maar ik maak er geen gewoonte van om met m’n open bootje de Noordzee op te gaan. Die zeegaten zijn wel een dingetje.

Zonsondergangen op het Wad zijn een waar genot.

“In ondiep water kan ik gewoon kruisen. Ik kan buiten de geul varen tot ik vastzit, en ik motor niet.”

Ik geniet keer op keer als ik met mijn Randmeer op pad ga. We vallen droog, lopen een rondje op het wad. We nemen een duik in de zee en als het water weer opkomt, zeilen we met een ondergaande zon nog een eindje door. Een groot dankjewel aan mijn ouders. Zonder jullie had ik misschien nooit geweten dat de Randmeer zo’n geschikte boot is voor het wad. Die steuntjes zijn een grandioze ontdekking, maakt niet uit hoe oud.

Droogvallen onder Midsland – Terschelling

Lees meer zoals dit:

Vond je dit mooi? Deel dit verhaal dan met je vrienden:

1 reactie

  1. Mark op maart 17, 2022 om 3:13 pm

    Wat een prachtig verhaal, ontroerend zelfs! De Randmeer is misschien wel de fijnste zeilboot die wij hebben gehad, als jong stel was dit onze eerste boot samen, vaste ligplaats in Andijk en ieder weekend op pad, ook veel op het Wad (misschien heb ik onze steuntjes ook nog wel op zolder). met onze huwlijks reis zijn we met Randmeer op de trailer door Europa getrokken, meer van Geneve en als eind doel San Tropez!

    Toen onze kinderen begonnen te lopen hebben we de randmeer ingeruild voor een kajuit jacht, ook leuk en geeft nieuwe mogelijkheden. Maar tocht bij iedere Randmeer die voorbij komt staar ik deze nog altijde verliefd na. Ooit komt er nog een randmeer!

    Dank voor dit mooie verhaal!

Laat een reactie achter





Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Schrijf je in op de nieuwsbrief

!
!
Terms and Conditions checkbox is required.
Something went wrong. Please check your entries and try again.

Uitgelicht:

Nieuw in Toerzeilen:

1 reactie

  1. Mark op maart 17, 2022 om 3:13 pm

    Wat een prachtig verhaal, ontroerend zelfs! De Randmeer is misschien wel de fijnste zeilboot die wij hebben gehad, als jong stel was dit onze eerste boot samen, vaste ligplaats in Andijk en ieder weekend op pad, ook veel op het Wad (misschien heb ik onze steuntjes ook nog wel op zolder). met onze huwlijks reis zijn we met Randmeer op de trailer door Europa getrokken, meer van Geneve en als eind doel San Tropez!

    Toen onze kinderen begonnen te lopen hebben we de randmeer ingeruild voor een kajuit jacht, ook leuk en geeft nieuwe mogelijkheden. Maar tocht bij iedere Randmeer die voorbij komt staar ik deze nog altijde verliefd na. Ooit komt er nog een randmeer!

    Dank voor dit mooie verhaal!

Laat een reactie achter





Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.