Hans Vandersmissen is een van de bekendste zeilers van Nederland. Misschien niet voor de jongere generatie zeilers, maar menig boordbibliotheek bevat in ieder geval één boek van ‘Smis’. Met zijn kleine Drascombe genaamd Pride of the Fleet beleefde hij grote avonturen. Zonder motor en zonder moderne elektronica voer hij op de Nederlandse wateren, en stak hij ook de Noordzee over. Na het overlijden van Vandersmissen in 2009 werd het stiller rond ‘Pride’. Zoon Victor (30) zette het bootje zeven jaar geleden op de kant; er was geen tijd en geld meer. De afgelopen drie jaar viel alles samen. Met zijn vriendin stak hij de handen uit de mouwen en eindelijk vaart het stukje maritieme historie weer. En hoe! We spraken met Victor vlak voor zijn eerste vakantie met Pride of the Fleet in jaren.

Drie jaar klussen

Als Victor gaat wedstrijdroeien is er geen plaats meer voor Pride of the Fleet, de kleine Drascombe die ooit van zijn vader Hans was. Victor zet de boot op de kant en bij een kennis in Friesland staat Pride er verloren bij. “Op een gegeven moment kreeg ik een belletje met de vraag of ik er nog wat mee wilde doen. Ik twijfelde toen of ik de boot wil verkopen. De importeur van Drascombes in Nederland bood een plek aan in Huizen waar ik kon werken. Dat was perfect; zonder zijn hulp was dit project nooit gelukt. Zelf woonde ik inmiddels samen in Utrecht. Ik had een huis, een auto en wat tijd. Toen ben ik gewoon begonnen.

Victor begon klein, maar het project werd groter en groter. “Ik wilde eerst alleen de voorste helft doen, maar dat leverde problemen op. Alles in de boot sluit op elkaar aan, dus als je ergens begint, moet je alles aanpakken. De boot ging helemaal kaal, ook de schotten en het interieur moesten eraan geloven. Het meeste deed ik zelf, maar als iets recht en netjes moest worden ingetimmerd, dan liet ik het doen door een vakman. Zo’n refit is niet altijd leuk, want als de rekeningen van de timmerman dan weer kwam dacht ik vaak: Ik verkoop ‘m gewoon!”

Ik kan wel blijven hangen in het verhaal van mijn vader, maar je moet ook je eigen weg kiezen

– Victor Vandersmissen

‘Waterdicht is ze nooit geweest’

Uiteindelijk is de boot dankzij Victor weer als nieuw, wel met de nodige aanpassingen: “De boot bestaat uit drie delen: de romp, het interieur van de kajuit en daar gaat het dek overheen. Eigenlijk is het één grote open boot. Een golf verspreid zich volgens het originele ontwerp dan ook door de hele boot. Mijn vader had wel een schotje gemaakt tussen kuip en kajuit. Echt waterdicht is ze nooit geweest; de kajuit was altijd nat. Ik heb alles eruit gezaagd, vervolgens heb ik er zeven nieuwe schotten ingezet voor stijfheid en waterdichtheid. De schotten waren oorspronkelijk verlijmd met de binnenschaal en niet met de romp, dat was heel gek.”

Eigen weg

Pride is onlosmakelijk verbonden met de avonturen die Victor’s vader ermee beleefde. Maar nu is het zijn boot en kan hij ermee doen wat hij wil. “Ik kan wel blijven hangen in het verhaal van mijn vader, maar je moet ook je eigen weg kiezen. Ja, ik dacht erover na om haar te verkopen, maar het is een leuk bootje om te hebben! Niet om het verhaal, maar het varen is leuk en onderhoud en liggeld zijn niet duur. Natuurlijk heb ik dingen anders gedaan dan mijn vader. Ik heb best ambitieuze plannen met het bootje en de zee is een stuk drukker geworden sinds de jaren ’70 en ’80, toen hij die tochten maakte.”

Vastlopen is voor mij vanzelfsprekend. Ik ben er niet bang voor

– Victor Vandersmissen

“Er komt een accu in en ook een AIS-transponder. Ik ga geen schermpjes inbouwen, wel die apparaatjes, dan kunnen ze mij tenminste zien. Ik doe het op mijn manier en ik denk dat mijn vader het super had gevonden. Net als zijn vader vindt Victor dat een GPS niet per se nodig is: “Op het Wad heb je niet echt een GPS nodig. Je hebt geen diepgang, kan alles omhoog halen, maar bovenal hoef je ook niet altijd te weten waar je bent!” Wel kreeg poes Sjef een GPS-tracker. “We hadden eerder een poes die ’s nachts tijdens het droogvallen van boord is gegaan en niet meer terugkwam. Nu kan ik een radius van 50 meter instellen op mijn telefoon en krijg ik een seintje als de kat verder weg gaat.”

Anders varen

Het zeilen is Victor met de paplepel ingegeven. De hang naar het basale, waar zijn vader zo bekend om was, is ook bij hem duidelijk aanwezig: “Ik heb leren varen op een manier die anders is dan normaal. Vastlopen is voor mij meer vanzelfsprekend. Ik ben er ook niet bang voor. Het is een andere manier van zeilen, waardoor ik wat makkelijker omga met het feit dat ik niet weet waar ik ben. De charme van niet weten waar je bent en kruispeilinkjes moeten maken om te weten waar je uithangt, is zo bijzonder. Ik ik gun iedereen die ervaring.”

Toch gaat Victor mee met de tijd: “Ik probeer het wel zonder te blijven doen, maar waarom zou je jezelf in gevaar brengen door zo’n GPS-ding niet mee te nemen? Bij bepaalde aanlopen of gevaarlijk weer kan het zo je einde betekenen. Het is nu ook zo gemakkelijk met mobiele telefoons. Iedereen heeft een GPS bij zich. Voor mij gaat het om een combinatie van het simpele combineren met de veiligheidsvoorzieningen van nu.”

Ik legde de oude kussens in de boot. Toen rook ze weer zoals vroeger

– Victor Vandersmissen

Weer te water

Het laatste jaar klussen is niet makkelijk. Het einde komt langzaam in zicht en naast het klussen start Victor ook nog een eigen praktijk binnen een bestaand kantoor als advocaat scheepsrecht voor ondernemers in de watersportbranche. Hij krijgt het toch voor elkaar. “Als je een project als dit afrondt geeft dat zeker een goed gevoel. Het was een mooi moment toen we haar het water in reden en ze niet alleen bleef drijven, maar er ook voor het eerst geen druppel water binnenkomt. Dat was bijzonder. Ik was trots op hoe strak ze eruit zag.”

Doordat Victor het oude tuig gebruikt, lijkt de boot al snel weer op de oude vertrouwde Pride of the Fleet. “De nieuwe kussens waren er alleen nog niet. Ik legde de oude kussens in de boot en toen rook ze weer als vroeger.” De verschillen met vroeger zijn duidelijk aanwezig, vertelt Victor: “Ze is nu gebroken wit van binnen, Voorheen was alles grijzig zwart door al het roet van koken. Overal waar je vroeger stond kraakte het. Nu is het stil aan boord.”

Dat Pride een bijzondere Drascombe is staat vast. De stijfheid van de romp is door de refit flink toegenomen en Victor ziet de snelheid oplopen naar bijzondere hoogten. “Ik voer van Huizen naar Den Helder. Aan de wind liep Pride gemiddeld zo’n 4.1 knopen en de topsnelheid lag op 7.2 knoop, dat is ongekend! Scherpe jachten van gelijke grote of een meter langer hield ik zomaar bij.”

Podcast:

Zeilwereld was te gast aan boord van Pride of the Fleet voor een wedstrijd op de Waddenzee. In de podcast praten we verder met Victor over zijn beroemde Drascombe, de wedstrijd en natuurlijk zijn vader.
Luister de podcast hier!

Lees ook:

• Kick-off voor een rondje Atlantic: De refit
• Tweedehands Uitgelicht: De Victoire 855 van Dick Koopmans Jr.

Omslagfoto: Peter Moree
Overig: Privé archief van Victor Vandersmissen