In deze serie schrijft Martin (zie ook onze spotlight) over negen bakens die je helpen doelen dichterbij te brengen. De bakens vormen een set van universele en herkenbare innerlijke hulpbronnen die je bewust kunt inzetten bij jouw veranderproces. Met de negen bakens geeft LiveMarvelouz je tools in handen om op koers te blijven en dromen waar te maken. In deel 1 lees je over de totstandkoming van hun droomleven. Hierbij deel 4 over tegenvallers incasseren en deze zien als nieuwe kansen.

Een eerste tegenvaller

Toen corona voor het eerst om zich heen sloeg waren Lisa en ik nog maar een half jaar aan het zeilen. We waren druk bezig met het uitwerken van de plannen voor onze coachpraktijk in of rond Valencia. Van het ene op het andere moment zaten we ‘gevangen’ op onze eigen boot. Voor onze plannen zagen we de toekomst even somber in.

Op een dag kwam Lisa met het idee om terug te varen naar Nederland. Ik schrok me rot. We waren toch nog maar net onderweg? Wilde Lisa de plannen nu al opgeven? Ik reageerde fel en verbitterd. Lisa, op haar beurt, begreep mij niet. Waarom reageerde ik zo fel op haar voorstel? Begreep ik wel waarom dat haar een goed idee leek?

In deze nieuwe situatie lukte het ons niet om de verschillen te overbruggen. Ik kon nog geen afstand doen van het beeld dat ik had opgebouwd over onze toekomst. Het duurde een tijdje voordat ik de ruimte had gevonden om ook naar Lisa te luisteren en te incasseren wat háár behoeftes waren. Het lukte om een nieuwe gezamenlijke wens te vinden.

Het starten van een eigen onderneming zouden we nog even uitstellen om de ontwikkelingen rondom corona in Nederland af te wachten. En door terug te zeilen zouden we meer ervaring opdoen waardoor we nog beter waren voorbereid op de toekomst ná corona. Hiermee hadden we voor onszelf corona omgebogen tot een nieuwe kans. 

Pech onderweg 

Op weg van Valencia naar Amsterdam kregen we het laatste stuk veel pech te verwerken. Eerst hield de keerkoppeling er mee op. Na veel rondvragen in de buurt van Brest besloten we in Nederland een nieuwe te bestellen. Vrienden die toevallig die kant op gingen konden het zware geval meenemen en na een halve dag sleutelen zat de keerkoppeling op de motor. Een speciaal voor ons in Nederland gefabriceerde extra flens hadden we tegen de oude flens gemonteerd vanwege de verschillen tussen de oude en nieuwe keerkoppeling. 

Ruim drie weken na de eerste pech konden we weer op pad. Maar eenmaal op volle zee kwam de schroefas in zijn geheel los van de keerkoppeling. Het zeewater gutste ruimhartig naar binnen via de schroefaskoker. Met een houten plug konden we het directe gevaar snel afwenden, maar terugvaren naar Brest was een veel grotere uitdaging. De schroefas was klemvast komen te zitten tussen de romp en het roer.

Met slechts een minimale uitslag van het roer en varend op de zeilen kruisten we zo goed als het kon tegen de wind in terug naar de haven. Daar lukte het om de schroefas uit zijn benarde situatie te krijgen. De contramoer was van de schroefas losgekomen en zat nog tussen de oude en nieuwe flens geklemd. 

Eenmaal terug op zijn plek kreeg de schroefas een dikke kraag van wel twintig meter tape. Zo zou de schroefas nooit weer in zee verdwijnen. Toch gebeurde precies dat opnieuw, zo’n vijftig mijl verderop. Gelukkig was de schroefas niet compleet verdwenen. Een centimeter of tien stak nog hoopvol uit de schroefasafdichting. Maar de dikke klont van meters heet geworden tape zat volledig vastgeplakt in de schroefaskoker. Uiteindelijk slaagden we erin, na urenlang dobberen op zee, om de schroefas terug op zijn plaats te krijgen. 

De schroefasmoer was nu twee keer losgekomen en dat zou me niet nogmaals gebeuren. Ik fietste een dozijn autogarages af op zoek naar een grote contramoer en in de watersportwinkel van Cherbourg kocht ik bijna de volledige voorraad RVS bouten en moeren op. De flenzen en schroefas werden voorzien van de nieuwe bouten en moeren en met samengeknepen billen vertrokken we opnieuw.

Omdat drie keer nu eenmaal scheepsrecht is overkwam de ellende ons voor een derde keer. Van de bouten, die de dubbele flens op de keerkoppeling bij elkaar hielden, waren er twee gebroken en twee losgetrild. Het effect was echter hetzelfde. De schroefas zat wederom daar waar hij niet hoorde te zitten en we waren opnieuw afhankelijk van onze sleutelvaardigheden en een gezonde dosis optimisme. 

Offers brengen

Behalve de pech die je nu eenmaal kunt verwachten als je een zeilboot koopt hadden we, als gevolg van de keuzes die we hadden gemaakt, nog meer opgeofferd. Zo hebben we afscheid moeten nemen van al onze spulletjes. Aanvankelijk voelden we ons vooral blij en opgelucht, maar steeds vaker merk ik dat er tóch dingen zijn die ik mis. Ook vriendschappen hebben we op een lager pitje moeten zetten terwijl we de impact niet altijd konden overzien.

En bovenal moesten we leren leven met het feit dat we als ouders ‘onbetrouwbaar’ waren geworden. Onze dochter was niet blij met de keuzes die we maakten en het herstel van dat vertrouwen heeft lang geduurd. We begrijpen nu veel beter de pijn waar we haar mee hebben opgezadeld en dat offer zouden we niet opnieuw willen brengen. 

De pilot of een roze bril?

Toen we na de (ergste) corona en ons verblijf in Amsterdam weer vol goede moed op weg waren naar het zuiden ontmoetten we een stel dat ons vertelde over de charme van de Canarische Eilanden. We waren er zelf al een paar keer geweest en hun verhaal maakte ons enthousiast. We belden een vriendin om meer advies en informatie. Ze had jarenlang gezeild op de eilanden en zou zeker het verhaal kunnen bevestigen. Maar ze bleek een geheel eigen mening te hebben: “De acceleratiezones tussen de eilanden vinden de meeste zeilers niet leuk hoor!”

Ook de altijd aanwezige en stevige oceaandeining klonk in haar versie over de eilanden heel anders dan het verhaal dat zich inmiddels stevig in mijn dromen had verankerd. Het verhaal van een kennis, een echte zeebonk die op Gran Canaria woont, paste beter bij wat ik horen wilde. “De eilanden zijn het paradijs op aarde!” Ik keek inmiddels door een roze bril en filterde de goedbedoelde adviezen. 

Verwachtingen versus ware winden

In mijn dromen zag ik groene vulkanen en trokken we “lounge-zeilend” met onze coachees van de ene baai naar de andere. De eerste kennismaking met de eilanden gaf echter een ander beeld. We vonden de eilanden vooral kaal, dor en droog. En ‘lounge-zeilen’ in de acceleratiezones: een regelrechte uitdaging. Maar natuurlijk zijn er meerdere perspectieven mogelijk, al zie je die niet altijd meteen. Gelukkig konden wij onze eerste indruk bijstellen. 

Tijdens de vele wandelingen hebben we ontdekt dat de schoonheid van de eilanden zich pas openbaart als je ernaar op zoek gaat. Zo vonden we het landschap op de hoogste vulkaan, de Teide, zo bizar en prachtig tegelijk dat we er samen stonden te huilen en er drie keer naar terug wilden, om de grootsheid te ervaren. Op La Palma waren we volledig onder de indruk van de recente vulkaanuitbarsting, de veerkracht van de bevolking en de adembenemende barranco’s in het noorden.

De westkust en het oerbos van La Gomera boden eindeloze mogelijkheden om te wandelen en de relaxte sfeer van het eiland op te snuiven. Op Fuerteventura was er de desolate leegte die we voelden in ons hele lijf. De unieke eigenheid en schoonheid van de eilanden konden we pas ervaren toen we onze verwachtingen hadden losgelaten. 

En wat het zeilen betreft? Daar waar de ankerplekken zijn, ten zuiden van de eilanden, heb je de ‘vriendelijke’ lokale dagwinden als gevolg van het verschil tussen opwarming van land en zee. Maar tussen de eilanden heb je de acceleratiezones waar veelal alleen de echte wedstrijdzeiler zijn hart kan ophalen. Doordat de stevige passaatwind tussen de eilanden, die hoog uit zee oprijzen, wordt ‘gefunneld’, zijn er langs de eilanden plaatsen waar de wind ineens van nul naar bijna stormkracht kan omslaan.

Dat de windvoorspellingen je soms weinig houvast geven bij de tochtplanning tussen de eilanden ontdekten recent maar weer. We zeilden van Gran Canaria naar Fuerteventura en in plaats van de verwachte 15-20 knopen, worstelden we de laatste drie uur in de acceleratiezone op een onstuimige zee met wind tussen de 35 en 52 knopen. Er was geen andere oplossing dan om de rit uit te zitten. 

Tegenvallers incasseren is op tijd reven 

Gedurende de overtocht hadden Lisa en ik steeds op tijd gereefd. De eenvoudige en ongeschreven regel ‘als je denkt aan reven ben je waarschijnlijk al te laat’ pasten we telkens zonder discussiëren toe. Dezelfde regel gaat soms ook op bij andere tegenslagen die je te verwerken krijgt. Je leert niets nieuws als je teleurstellingen negeert. Soms leidt het ontkennen tot stress of nog meer teleurstelling. Omgekeerd kun je zeggen dat het onderzoeken en incasseren van een teleurstelling je het heft weer in handen geeft. Je neemt verantwoordelijkheid voor de ontstane situatie. Je gaat op zoek naar alternatieven, schat de risico’s in en neemt de nodige stappen. Eigenlijk net zoals bij het reven dus.

Avonturiers krijgen het voor de kiezen

Een betere voorbereiding zou ons waarschijnlijk hebben geholpen om een realistischer beeld te vormen van onze nabije toekomst en de plek waar we naartoe wilden. Door pilots te lezen, nog meer navraag te doen, berekeningen te maken en spare-parts in te slaan zouden we de risico’s hebben verkleind. Daarnaast zouden we ons vooraf hebben gerealiseerd dat onderhoud en preventie zijn prijs heeft en dat bepaalde gebieden gewoon niet passen bij onze plannen. 

Maar wij zijn veel impulsiever dan dat. We hebben ons roer omgegooid en houden van het avontuur. We laten ons graag verrassen, maar wel met het gevolg dat we vaker tegenvallers hebben te incasseren. Ik denk echter dat héél ervaren avonturiers steeds beter om kunnen gaan met tegenvallers. Als dat zo is kun je blijkbaar leren om te gaan met teleurstellingen en dat schept weer hoop! Zouden tegenvallers niet net zo zeer horen bij een ‘reis’ als een succes?

Benieuwd naar de onderneming van Martin en Lisa? Lees hier meer over op hun website livemarvelouz.com en volg hun avonturen in Spanje op Instagram via @live_marvelouz.

De eerdere verschenen bakens op Zeilwereld vind je hier