Ik ben dol op shoppen. Winkel in, winkel uit, liefst in mijn eentje. Het resultaat is een uitpuilende kledingkast. Maar sinds we hebben besloten op wereldreis te gaan, kan ik geen geld meer uitgeven aan de meest elegante versie van mezelf. Laat die hakken, het chique rokje en de zoveelste sjaal of tas maar zitten. Straks kan ik er toch niks mee. 

Hooguit drie lades heb ik aan boord, geen drie kasten. En dus is het gros bij de kringloop of vriendinnen beland en heb ik een levendige marktplaats handel. Maar helemaal niets meer kopen, dat lukt me niet. 

Quelinda blijkt deze winter het excuus om ongegeneerd mijn digitale winkelmandje te vullen. Zo erg dat het lijnenspel van mijn swipende vinger verdwenen is. Alles laad ik in.  Belettering, boeken, teakhouten planken, broodnodige vochtvreters, lijnen, bekledingsstof en champagneglazen. Want bubbels zullen vloeien als we straks de oceaan over gestoken zijn. 

Ook de geslonken kledingstapel groeit weer. Nu met zeil- en strandspul, terwijl zon, zee en zout funest gaan zijn voor al dat moois. Ik kan het simpelweg niet laten. Sterker nog, als shopaholic, schiet ik compleet door! 

ANWB-stelletje

Ik scheur de verpakking open en kijk naar twee identieke donkerblauwe zeiltruien. Eentje voor Paul, eentje voor mij. Op de linkermouw heb ik SV Quelinda laten drukken. De spontane associatie die ik krijg, is te erg. Hiermee kunnen we onszelf namelijk officieel bombarderen tot de zeilvariant van het ANWB-stelletje. Ik ambieer het niet, deze serieuze term met een eigen Instagram en Facebookaccount voor de echte uniseksers onder ons. Met de op sociale media geplaatste foto’s van gelijkgestemde jassen en haren, wordt flink de draak gestoken. De psychologie achter de identieke setjes luidt al even dramatisch. Tekenen van onzekerheid, seksloosheid en claimende echtparen. Help! Dat is het niet! Unisex zeilkleding kan in de zeilwereld gewoon toch?

Het klinkt al beter wanneer ik lees dat je meer op elkaar gaat lijken naarmate je samen ouder wordt. Elkaar vormt. Spiegelt. Zowel in kleding als in fysieke kenmerken. Ook wij tikken deze zomer de 25 jaar samen aan. Dat ik dezelfde lachrimpels krijg en net zo grijs word, daar kan ik mee leven. Maar hetzelfde korte kapsel als Paul? Lijkt me geen goed idee!

Teamspirit met unisex zeilkleding

Gniffelend veeg ik over de witte letters van mijn nieuwe sweater. Ik kan alleen maar trots en verbondenheid voelen na mijn allernieuwste aankoop. Teamspirit. Zo is het!

Lees de eerdere verhalen van Charlotte Dorren

Volg Quelinda ook via hun eigen website en social media:

• Website
• Instagram