Advertentie
Victor is advocaat, zeiler en kustavonturier. Op zijn Drascombe ‘Pride of the Fleet’ zwerft hij over Nederlandse wateren op zoek naar avontuur en als advocaat trekt hij in watersportland recht wat krom is. Met scherpe en gevatte pen doet hij verslag van zijn belevenissen op zout en zoet.
Het volwassen leven lijkt nu echt begonnen. Waar ik de afgelopen jaren nog wel eens een doordeweekse dag kon spijbelen, levert dat nu achterstallig werk op. Mijn praktijk wordt steeds drukker en klanten hebben me nodig. Maar in het weekend mag ik zeilen en vandaag, bij hoge uitzondering en met een intens schuldgevoel, een dag eerder. Dit weekend is mijn betere helft weg met haar moeder. Dus ik sla extra veel lekker eten en drinken in en ga op vrijdag aan boord in Gaastmeer.
Vandaag heb ik geluk
Na de lockdown voelt iedere zeiltocht die ik dit voorjaar maak als een soort bachelor party. Weg van huis en haard lijkt alles mogelijk. Ik speur de Friese meren af naar vrouwelijk schoon. Op mijn tochten kom ik meestal boten tegen met aan boord dames van leeftijden waarin ik niet ben geïnteresseerd. Maar vandaag heb ik geluk.
Een Polyvalk loopt me op de Vlakke Brekken razendsnel op. Ik vaar zonder grootzeil omdat ik schade aan de gaffel heb opgelopen. Op fok en bezaan doe ik al het mogelijke om de valk voor te blijven, maar ze is sneller en loopt me voorbij. Eén bemanningslid trekt daarbij direct mijn aandacht; en aan haar ondeugende blik te zien ik die van haar. “Hey! Maar dat is niet de bedoeling!” roep ik lachend naar haar, “mij inhalen.” We lonken wat naar elkaar.
Geen moer
Door de harde wind ben ik moeilijk te verstaan. “Dan moet je een zeiltje bijzetten!” roept ze plagerig terug. “Mooi bootje trouwens.” Mooi bootje… het zijn toverwoorden waarmee je iedere bootbezitter in de hoogste staat van opwinding brengt en ik ben ook maar een mens. Intussen houdt ze de vaart er goed in. Ik probeer het gesprek over de steeds groter wordende afstand tussen onze schepen op gang te houden, maar ik zie aan haar gezicht dat ze er geen moer van verstaat.
Ik probeer het nog eens, zonder succes. Mijn zware stem zit – denk ik – op dezelfde golflengte als de stevige Noordwestenwind. Al sluit ik ook niet uit dat ze iets aan haar gehoor mankeert.
Ik geef mijn contactpogingen op en lach warm, bij gebrek aan andere ideëen. Ze lacht terug en zwaait, draait zich om en racet door. Haren wapperend in de wind. Ieder zijn weg.
Halfbakken kruistocht
In gedachten verzonken sukkel ik achter haar aan – we moeten ongeveer dezelfde kant op – en alle heldhaftige mogelijkheden om indruk te maken passeren. Ik besluit het er niet bij te laten zitten en begin, ondanks de schade, met het voorbereiden van het grootzeil. Voordat ik het klaar heb, zie ik dat de valk het einde van de Zandige Grons al heeft bereikt en onverwacht weer mijn kant op komt. Het blaast mijn verlangen naar vrouwelijke aandacht nieuw leven in.
Ik zie mijn kans schoon en als het bootje langszij komt, nodig ik de bemanning zo luid als ik kan uit voor een wedstrijdje naar Gaastmeer. Ze kijkt onthutst, waardoor ik me afvraag of ik, mijn lesje geleerd, niet iets te hard heb geschreeuwd. Intussen waait het grootzeil, dat ik nog niet had opgedoekt, met gaffel en al overboord. Het zijn de symptomen van de halfbakken kruistocht om vrouwelijke aandacht van een man die al jaren dezelfde relatie heeft en die zijn vaardigheden om vrouwen te versieren enorm overschat.
Chaos
Ze slaat mijn uitnodiging af en wijst vriendelijk naar Oudega, dat in een andere richting ligt dan mijn bestemming. Ze maakt er verder geen woorden meer aan vuil. Aan haar houding zie ik dat ze de interesse in die jongen met dat mooie bootje is verloren. Ik baal van de hele operatie. Aan boord is het een chaos en ik ga de verkeerde kant op. Mijn anders probleemloze overstag mislukt voor haar neus. Klapperende zeilen. Uiteindelijk moet ik roeien om door de wind te komen en raak bijna op de keien aan lagerwal. Eenmaal terug op koers trek ik beschaamd mijn tuig binnenboord en wend de steven naar Gaastmeer.
Ik staar haar na tegen de achtergrond van de ondergaande zon. Ze kijkt niet om.
Lees en luister ook
Lees ook deze nieuwe Zeilwereld Verhalen:
