In deze serie schrijft Martin (zie ook onze spotlight) over negen bakens die je helpen doelen dichterbij te brengen. De bakens vormen een set van universele en herkenbare innerlijke hulpbronnen die je bewust kunt toepassen in veranderprocessen. Met de negen bakens willen we je tools in handen geven om op koers te blijven en dromen waar te maken. In deel 1 lees je over de totstandkoming van hun droomleven. Hierbij deel 2, Vier je overwinningen en successen!

Voor ons was de eerste passage van de Straat van Gibraltar een spannende onderneming. Ik had al veel verhalen gehoord over stormen, heftige stroming en onstuimige zeeën. We hadden er een week vol tegenwind voor over om op het juiste moment bij Gibraltar te kunnen zijn. Onze Reeds Nautical Almanac gaf ons onvoldoende houvast en het duurde daarom lang voordat we met alle brokjes informatie op het internet onze eigen berekening konden maken (Tidemap bleek een waardevolle bron). Uiteindelijk draaiden we, ruim binnen de planning, bij Tarifa de oceaan op. We hadden ons eigen succes geboekt en we vierden het later die middag met een glas witte wijn op een terras in Barbate.  

Goede redenen om feestjes te vieren

Doelen die voldoende uitdagend zijn kunnen je vaardigheden en zelfvertrouwen vergroten. Behaald succes kan je motiveren om nieuwe doelen te stellen en je grenzen nóg weer een stukje te verleggen. Om jezelf en elkaar te motiveren, op weg naar het doel, is het dan ook behulpzaam om telkens de resultaten te overzien. Een feestje vieren om de successen die je hebt behaald vergroot het gevoel van zelfwaardering, de verbinding met elkaar en met het gestelde doel. Trots zijn op wat je bereikt (ook halverwege de ‘rit’) motiveert en geeft extra energie. Alle reden om successen en overwinningen, maar ook de meevallers en genietmomentjes bewust te gaan vieren.

Ook voor onze onderneming hebben we onszelf allerlei doelen gesteld. We willen reizen en coachen combineren op een duurzame manier. Maar het streven naar een betekenisvol leven met een kleine ecologische footprint gaat niet altijd over rozen. Op ons pad van zeilende ‘ondernemers in wording’ zijn de stapjes vooruit vaak klein en soms zetten we weer evenzoveel stappen achteruit. We maken plannen om ze niet veel later weer bij te stellen. Toch zorgde de presentatie van een vroege versie van ons ondernemersplan, aan twee heren van de Valenciaanse ondernemersvereniging, bij ons voor een enorm gevoel van triomf. We hadden, hakkelend en struikelend over onze (Spaanse) woorden, onszelf overwonnen.

Onbekend maakt onbemind

Op dit moment liggen we nog maar een paar dagen op een nieuwe ankerplek. De afstand tussen onze nieuwe en oude ankerplek bedraagt minder dan zes mijl, ofwel een uurtje varen. Toch had ik maar weinig behoefte om te verkassen. Lisa had er al een paar keer op aangedrongen, maar van mij hoefde het niet zo nodig. “Hier is maar heel weinig deining”, beargumenteerde ik. Dezelfde nacht werd die uitspraak afgestraft met een hevige deining waardoor de afwas kletterend van het aanrecht op de vloerplanken viel.

Er waren nog andere redenen waarom ik niet zo nodig weg hoefde. Na ruim drie weken op de ankerplaats Pasito Blanco wist ik een beetje wat ik er kon verwachten. Van de nieuwe ankerplek Anfi del Mar wisten we op dat moment alleen wat andere boaters hebben geschreven in hun reviews op Navily. Zo vroeg ik me af of er wel voldoende plaats zou zijn voor ons. Zouden we wel beschermd kunnen liggen tegen de deining en zouden we de bijboot wel veilig op het strand kunnen achterlaten tijdens het rennen?

In Pasito Blanco lag het overgrote deel van de zeilboten er al toen wij ons anker lieten zakken. Eigenlijk is de ankerbaai het beste te beschrijven als een kleine gemeenschap, bestaande uit zo’n veertien zeilboten. Sommige boten lagen er volledig onbeheerd. Getuige de groene baard onderwater kregen de boten maar weinig beweging. De boot van een Spaans stel lag alleen in de weekenden verlaten achter zijn anker. Van dinsdag tot vrijdag genoot het verliefde stel in de zonovergoten kuip van een boekje, drankje, plons in het water, boekje, drankje en opnieuw een plons. Vlak naast ons, op een stalen boot van zo’n elf meter, runt een jongen met dreadlocks er mogelijk een klein fabriekje. Iedere middag tussen twee en drie uur komt buiten, midden op het dek, een luidruchtige generator op gang, die pas rond middernacht weer tot rust komt. Omdat de jongen zich slechts zelden heeft laten zien heb ik hem niet kunnen vragen waarvoor hij al die stroom nodig heeft.

Op zoek naar momentjes van waarde

Met een van de andere booteigenaren in de baai hebben we twee keer geborreld. Hij is gediplomeerd sjamaan en welbespraakt. Onder het ‘genot’ van zijn veel te luide housemuziek deelde hij zijn verhalen met ons. Hij woont al acht jaar op zijn nieuw gekochte Jeannau en is in die tijd, in zijn eentje, al vier keer de oceaan overgestoken. De ontmoetingen zoals met deze buurman zijn voor ons regelrechte feestjes die we zouden willen omarmen, maar die we zo vaak laten liggen. Gewoon omdat we vinden dat we het té druk hebben. Dan zijn we bezig met de marketing, het maken en bijstellen van plannen of we doen de boekhouding.

Hoewel ik niet zo nodig hoefde te verkassen overtuigde Lisa me uiteindelijk om de boot weer vaarklaar te maken. De watertanks waren leeg. Of we nu wilden of niet: het anker moest op om de tanks weer te kunnen vullen in de marina. Met een druppeltje wind zeilden we daarna naar het westelijker gelegen Anfi del Mar. De groene oase-achtige baai steekt ongeloofwaardig af tegen de kale vulkaanhellingen. De vele toeristenhotels en evenzovele palmbomen contrasteren met de felblauwe zee en doen me denken aan Florida. Anders dan bijvoorbeeld op Tenerife zijn veel van de toeristenplaatsen op Gran Canaria netjes aangelegd en worden ze goed onderhouden.

Eenmaal op de nieuwe ankerplek ben ik weer helemaal blij. Voldoende ruimte met ’s nachts maar weinig deining. De eerste keer rennen in de onbekende omgeving was een regelrecht feestje en de komende dagen gaan we hopelijk ook de hellingen nog verkennen. Aanvankelijk waren we van mening dat Cran Canaria misschien maar het best kon worden overgeslagen op reis langs de Canarische Eilanden. Maar juist door op zoek te gaan naar het ‘andere’ en onbekende, ontdekken we langzamerhand hoe bijzonder en mooi Gran Canaria is. Rennend, fietsend, wandelend of met de auto, steeds opnieuw ontdekken we bijzondere rotsformaties, uitgesleten kloven of begroeide vlakten die het eiland vormgeven en aantrekkelijk maken.

Successen kun je niet plannen, feestjes wel

Inmiddels leven we het leven uit onze plannen. Een leven onder de zon, met steeds vaker blije en tevreden coachees, maar ook vaak met lang en hard werken. Voor ons is het niet altijd vanzelfsprekend om ruimte te maken om te vieren. Calvinistisch als we zijn, gunnen we onszelf niet zomaar tijd voor een feestje. En dat is best suf, want het maakt de ‘reis’ of het veranderproces zoveel aangenamer. Door ons steeds bewust te zijn van de ‘geniet-momentjes’ en onze ‘overwinningen’ proberen we hier ruimte voor te maken: het ontbijten in de zon, het zwemmen om de boot, het rennen op de steile hellingen, het praatje met de buren, maar ook een goede review van coachees, een succesvolle online presentatie en ga zo maar door.

Lisa en ik hebben ontdekt dat dankbaarheid voor de resultaten die je boekt, de kwaliteiten die je hebt en voor de mooie dingen en mensen om je heen zorgen voor een beter humeur, meer energie, meer doorzettingsvermogen, meer flexibiliteit, meer geluk en meer verbinding met jezelf en de wereld om je heen. Niet voor niets dat wij van mening zijn dat vieren als verandervaardigheid niet mag ontbreken in jouw lijst met hulpbronnen op weg naar het realiseren van jouw doel. Maar net als feestjes van vrienden of familie: soms moet je jezelf ertoe zetten. Gewoon omdat je weet dat je blij kan worden van een feestje en dat je het niet had willen missen.

En, hoe vier jij jouw successen onderweg?

Benieuwd naar de onderneming van Martin en Lisa? Lees hier meer over op hun website livemarvelouz.com en volg hun avonturen in Spanje op Instagram via @live_marvelouz.