Het is zondagochtend 15 september 2019 als Jan en ik in Utrecht in de auto stappen. Het is lekker zomers weer, ik heb vanmorgen een jurk aangetrokken, maar neem voor de zekerheid ook een trui mee. We gaan op roadtrip, eerst naar het verre Friesland en daarna naar mijn familie in Apeldoorn. In het noorden ligt een boot te koop. Niet zomaar een boot, maar een zeilboot, zo één die groot genoeg is dat je er ook op kunt wonen. De afgelopen paar weken hebben Jan en ik het er regelmatig over gehad, wonen op een zeilboot, zou dat iets voor ons zijn? 

Jan is al sinds dat hij zich kan herinneren gek op bootjes, alles wat in het water drijft vindt hij fantastisch, en dan met name alles met een zeil er op. Niet zo gek dat hij is beland in de zeilwereld. Hij heeft het afgelopen seizoen gewerkt als matroos op de bruine vloot en nu, met zijn laatst behaalde examen heeft hij zijn groot zeilbewijs op zak en is hij schipper op de bruine vloot. 

En ik? Ik ben sinds ik op zeilkamp ben ‘gestuurd’ gek op zeilen geworden. Ik heb in Friesland leren zeilen in een valk. Later ben ik gaan studeren in Utrecht en werd ik lid van de Utrechtse studentenzeilvereniging Histos, daar heb ik kennis gemaakt met andere zeil disciplines, van kajuitjacht tot skûtsjes en deed ik mee aan instructieweekenden en zeilwedstrijden. En een jaar studieonderbreking als wedstrijdcommissaris van de vereniging heeft me meer inzicht gegeven in het wedstrijdzeilen. Jan en ik ontmoeten elkaar dan ook tijdens een zeilwedstrijd.

Willen we wonen op een zeilboot?

Goed, we waren gebleven bij die zeilboot. En vooral het woondeel. Ik ben 28 als ik dit plan samen met Jan uitstippel. Om mij heen kopen vrienden huizen tegen enorme bedragen. De huizenmarkt is gek geworden, studio’s in de flat waarin ik woon stonden 5 jaar geleden nog voor 80.000 euro te koop. Tegenwoordig betaal je er makkelijk 150.000 euro voor, een studio, van 28m2, 15 hoog, zonder balkon of tuin aan de rand van Utrecht. Nee, dat ga ik niet doen, dat wil ik niet eens, nu nog niet in ieder geval.

Dus we gaan op onderzoek uit: hoe zou het zijn om op een zeilboot te wonen? Hoe kom je daarachter? Voelen, kijken, ontdekken en praten, veel praten over wat je wel wilt, wat je niet wilt, welke offers je maakt en wat je daarvoor terugkrijgt. Is alles onderaan de streep nog steeds positief? Dan moeten we maar gaan wonen op een zeilboot.

De zoektocht is begonnen

Een beetje voorzichtig en gekscherend zei Jan vorige week tegen mij: “Kijk, op zo’n boot kunnen we ook wel gaan wonen”. Op Marktplaats liet hij me een boot zien. Blauw, mooie opbouw, groot, hoge mast, verder, tsja, een zeilboot. Ik moet het voelen, zien en ervaren, ik heb op dit moment nog geen enkel referentiekader. “We kunnen er zondag voordat we naar mijn ouders gaan wel even langs?” Opper ik een paar dagen later.

En dus zitten we in de auto naar Leeuwarden, om naar een Beachcraft 46 te gaan kijken. Dit merk kennen we (Jan) van motorboten, dus we zijn een beetje terughoudend. Het zal wel een motorsailer zijn, niet echt iets voor ons denken we. 

Eenmaal aangekomen groeten we de huidige eigenaar, Jeroen, en lopen we mee naar de ligplaats van het schip in de haven. We zijn er, Go-Getter heet ze. We lopen stilletjes en wat onwennig om de boot heen. Jeetje, wel groot denk ik. Jan is al druk aan het praten met Jeroen, zo blijkt al snel dat hij, net als Jan, ook een skûtsje heeft. Ligt te koop, hebben? Zo wordt het ijs gebroken en vragen we Jeroen het hemd van zijn lijf.

We stappen aan boord en zien meteen wat een ruimte er aan dek is, we zien 1 mast en Jeroen vertelt het hele verhaal over de bouwer van het schip, het ontwerp, de te waterlating in 2000 en dat er een 2e mast bij kan of moet. De kuip is ruim en de instap naar binnen erg prettig. Je moet je bedenken dat dit is hoe je je huis binnenstapt, niet even een weekendje van 2 dagen waarbij je je elke keer door een klein kajuitingang hoeft heen te wurmen. Voor mij niet zo’n probleem, voor Jan iets meer, hij is bijna 2 meter lang, dus dat is een hele uitdaging. 

Is dit hem al?

Eenmaal binnen krijgen we koffie en hebben we tijd om de binnenkant eens te bekijken. Ik mag alle kastjes opentrekken, dus dat doe ik dan ook. Jeetje wat een ruimte en wat een licht. Er zit een dockhouse op met veel ramen, je kan vanuit binnen sturen en je hebt 2 afzonderlijke zitplekken. Via een gangetje loop je de achterkajuit binnen. Die is ruim, Jan kan bijna overal staan en is daarmee zeer tevreden. De motor wordt gestart, net gereviseerd en bromt goed. We kijken elkaar aan, ja dit komt wel echt in de buurt. Hadden we van tevoren niet gedacht, maar we zien onszelf hier wel wonen.

Ik trek mijn trui aan (die is roze) en voel me net een klein meisje met mijn zwart-wit gestippelde jurk en roze trui. Ik huppel nog eens over het dek en vraag Jeroen naar het roer, de mast en waar de grootschoot dan aan bevestigd moet worden. Jeroen is onder de indruk van mijn vragen want hij is dit niet gewend van een vrouw (komt misschien ook wel door mijn outfit).

Naast alle pluspunten, zitten er op elke boot ook minpunten. De buiskap is nieuw, hierdoor kan er nog niet mee gezeild worden, de grootschoot moet nog op een andere manier bevestigd worden. De giek is te kort en als fok zit er een grootzeil van een Hallberg Rassy op. Wat zwaarder weegt weten we dan nog niet, een onderdeel van het hele avontuur. 

In de auto op weg naar Apeldoorn kunnen we niet ophouden met praten over Go-Getter. We vertellen die avond ronduit over de boot, zijn we een beetje verliefd op dit schip? Of zijn we vooral verliefd op het idee?

Volg Annelinde Mulder

Ben je echt heel nieuwsgierig en kun je niet wachten tot het volgende artikel van Annelinde, dan kun je het stel ook volgen op Instagram! Kleine waarschuwing, hier zie je wel direct of ze deze boot hebben gekocht, of toch een andere hebben gevonden!

Ook wonen op een zeilboot? Lees dit artikel met tips bij het aanschaffen van een boot:

• 10 tips voor het kopen van een tweedehands zeilboot