Na onze oproep in de nieuwsbrief om lastige en interessante juridische kwesties vanaf het water aan advocaat Victor Vandersmissen in te sturen, kregen we, naast interessante kwesties, ook een mooi verhaal van een zeiler die Victor jaren geleden eens tegenkwam. We wilden deze uitwisseling van herinneringen tussen de twee zeilers jou niet onthouden.

Henk Driessen

Henk Driessen van Dina Helena mailde ons het volgende over zijn ontmoeting met Victor op dinsdag 18 juni 2013:

“Op een van de langste dagen van het jaar had ik het plan opgevat om in één dag, vanuit Andijk ’n rondje Afsluitdijk te varen. De windverwachting leek gunstig. Bij aankomst in de haven, ’s morgens om 7 uur, stond er geen zuchtje wind. Op de motor vertrokken we in de hoop dat de beloofde wind alsnog zou opsteken. Helaas, de motor is die dag niet meer uitgegaan.

In het begin van de avond, tussen Oude Schild en Den Oever, kregen we een tegen de stroom in roeiende zeiler in het vizier. We boden hem een sleep aan die na enige aarzeling aanvaard werd. Het bleek dat we een beroemde boot achter ons hadden. Het was de Drascombe van Hans Vandersmissen, de roeier was zijn zoon Victor.

Ik vroeg Victor later wat er gebeurd zou zijn wanneer ik hem geen sleep had aangeboden. Zijn antwoord was dat hij er zeker niet om gevraagd zou hebben en waarschijnlijk de nacht op ’n een of andere plaat had moeten doorbrengen. Hij was ons achteraf wel dankbaar, want nu was hij op tijd voor een sollicitatiegesprek de volgende dag in Delft, waar hij vervolgens ook is aangenomen, hoorde ik later.

We hebben Victor met ’n stuk pizza bij de geul naar Den Helder losgelaten alwaar hij met de stroom mee naar zijn thuishaven kon terug roeien. Voldaan, na deze goede daad, voeren we even later door de sluis bij Den Oever het IJsselmeer weer op. Het liep inmiddels tegen tienen, geen zuchtje wind, geen andere boot te bekennen.

De stuurautomaat op Andijk gezet, niets leek ons in de weg te staan. Al varend de boot opgeruimd, af en toe naar links en naar rechts speurend naar eventuele (varende)obstakels. Koffie gezet en net wanneer we deze in de kuip willen nuttigen hoor ik een enorm gekraak.

Ik zie dat de reling van voor naar achter uit het dek wordt gerukt en met spinnakerboom en zonnepaneel overboord wordt getrokken. In ’n fractie van een seconde is het een grote ravage op het dek. We bleken recht op ’n weerstation te zijn afgevaren.

Het vreemde is dat het even duurde voordat het tot mij doordrong. Ik heb eerst m’n koffie opgedronken en ben daarna pas de schade op gaan nemen. We zijn naar het weerstation teruggevaren om nog wat venders op te vissen. Ik zag nog net de spinnakerboom kopje onder gaan. Ik had het weerstation achter de mast en stagen niet zien aankomen. We zijn verder gevaren naar Andijk en hebben er de boot achter gelaten zoals hij was, in een afschuwelijke staat.”

Victor Vandersmissen

Victor herinnert zich deze ontmoeting nog wel, hij reageert als volgt:

“Een paar weken eerder had ik Pride voor anker achtergelaten op het strand bij de Cocksdorp (Texel). Vandaag zeilde ik haar terug naar Den Helder. Dat er niet veel wind zou zijn wist ik wel, maar al gauw was het windstil. Een vriend uit Leiden die mee was, had ter hoogte van Oude Schild al een idee welke kant het op zou gaan en is daar op de bus gestapt. Succes gewenst en zie je thuis.

Een paar uur later, ergens op het Marsdiep, voer Henk me achterop en bood zijn sleepje aan. Ik twijfelde. Door mijn onafhankelijke opvoeding zou het het eerste sleepje in mijn leven worden. Henk wist me toch te overtuigen. Hij schrijft dat de reden een sollicitatiegesprek was, maar ik denk de pizza. Ik kon me eerst nauwelijks voorstellen dat het iets met werk van doen had. In die tijd deed ik er als student namelijk alles aan zo min mogelijk te doen. Maar ik heb het hem in een e-mail geschreven, dus het zal wel kloppen. 

Uit de lengte van die e-mail volgt overigens dat ik veel tijd had. En dat ik vastzat in oude opvattingen van thuis. Zo papegaaide ik mijn vader dat een wijs schipper niet tegen de elementen ingaat, maar altijd zorgt dat hij de wind mee heeft. Dat ik normaal geen sleepjes aanneem en principieel zonder motor vaar. En dat het mijn gewoonte was om afspraken af te bellen om een dag langer te kunnen zeilen.

Dat is nu anders. Pride ligt op kleiner water, waar ik me graag laat slepen naar onbereikbare plekken. De riemen zijn al jaren niet gelakt. Op de rede van Schiermonnikoog stream ik Netflix-series op mijn iPad. Ik douche dagelijks en leen Pride uit aan iemand met een buitenboordmotor. Droom er zelf ook van. Ik werk veel en zeil maar weinig. 

Ik ben een moderne jongen. Fundamentalist af.”

Uit de brand – stel je vraag

Anders dan zijn studententijd, werkt Victor nu veel en graag. Als moderne zeiler én advocaat helpt hij watersporters en bedrijven uit de brand. En aan boord van Pride of the Fleet struint hij zeeën en meren af. Voor Zeilwereld duikt Victor in lastige en interessante juridische kwesties.

Zit jij met een juridische vraagstuk of zoek je tips? Mail je vraag naar redactie@zeilwereld.nl.