Het lijkt erop dat voor de volgende editie de AC75 opnieuw gebruikt gaat worden. Is dat een goed idee? De meningen over de huidige vorm van de America’s Cup zijn flink verdeeld. Is dit nog wel zeilen? Is het nog interessant voor de gemiddelde zeiler, of staat het foilen met miljoenenkostende machines veel te ver bij het zeilen vandaan? Piet Schoemaker keek met verbazing de race om de cup en mailde na afloop de redactie van Zeilwereld met de volgende Column.

Tekst: Piet Schoemaker

Met verbazing zit ik te kijken naar de rondvliegende jachten op ‘americascup.com’, waar Nieuw-Zeelanders en Italianen het tegen elkaar opnemen met boten met vleugels, de ‘foils’. Ik snap er weinig van: deze dimensie van zeilen op het water wordt hier op een dergelijke manier gebracht dat het boven mijn pet gaat. Het is alsof Max Verstappen plots met een vliegtuig mee mag doen in het Formule I circuit.

Bij de Vendée Globe, de solowedstrijd rond de wereld, val ik al in de ene na de andere verbazing als ik die boten bekijk en de wijze waarop ze worden gevaren. Maar ik snap het wel! Ook al hebben die schepen vleugels ( die ‘foils’). Hier versta ik de taal en de methodes, maar die vliegende schotels van de America’s Cup zijn een andere dimensie. De wedstrijd lijkt op een gewone wedstrijd: het is op het water, de zeilen worden als voortstuwingskracht gebruikt, er is een startlijn en een protestcomité. En de eerste die over de finish gaat heeft gewonnen.

Hydrauliek

Onder de regels (google naar ‘AC75’) wordt niet meer gefietst, maar het aantal ‘gorilla’s’, die een Rico Verhoeven doet verbleken, voor de bediening van de lieren (‘grinders’) aan boord is niet minder geworden. Dit is nodig omdat een batterij van deze lieren, met de hand aangedreven,  op het schip staat om de hydrauliek te bedienen. Hiermee wordt de energie geleverd om de vleugels op en neer te doen gaan plus nog wat zaken die met een paar blokjes niet te bedienen zijn. 

Ter illustratie de bovenstaande foto: Een test-opstelling van het hart van de titelverdediger. We zien het elektronisch systeem dat de vleugel-hydrauliek voor omhoog en omlaag beheerst: dat is wel andere koek dan een Webasto-kacheltje in uw achteronder of de omvormer van de walaansluiting.

Ik volg de wedstrijd wel, maar het geheel heeft, buiten het feit dat het op het water plaatsvindt en dat alleen windkracht wordt gebruikt, heel weinig overeenkomst met mijn eigen zeilervaring. Want het gaat loeiend hard. Ik schreef eerder eens over een tochtje naar Texel vanuit IJmuiden. Daar zou ik met gemiddeld 6 knopen ongeveer zeven uur over doen. Zij doen daar dan drie kwartier over!

Vooruitgang?

Is dat vooruitgang? Dat vroeg de ridder in de Middeleeuwen zich ook af toen zijn tegenstander met een kanon zijn kasteel in puin schoot. De vraag is dus niet relevant. Vind ik het mooi? Nou, nee, niet echt, maar het is wel fascinerend. Alleen al het proces om zo’n vliegende schotel op het water te krijgen. De Financial Times (ft.com, ‘Vast cost of competing in America’s Cup raises questions for sponsors’) schreef  dat de Engelse poging om de Cup in 2021 binnenboord te krijgen 110 miljoen Engelse ponden kostte. En ze hebben niet eens de finale gehaald! Ikzelf vind een tweedehands maindrop-systeem van 250 euro al een hoop geld.

In Nederland probeerde Simeon Tienpont het geld bij elkaar te krijgen voor een Nederlandse uitdager, maar dit was voor het Nederlandse bedrijfsleven geen haalbare kaart. Want er zijn geen garanties voor resultaat en dan houden we liever de hand op de knip. Dus zien we als sponsoren de bekende namen: Arabische Emiraten, Prada en INEOS. Ik zou daar maar geen aandelen van kopen. Als u dit leest is de wedstrijd van dit jaar al beslist in het voordeel van de Nieuw Zeelanders, maar er lijkt genoeg interesse voor deelname aan de volgende keer. 

Ik zou zeggen, schrijft u Simeon Tienpont aan als u belangstelling heeft.

Omslagfoto: Emirates Team New Zealand

.