Chris Schram komt oorspronkelijk uit Virginia, maar woont inmiddels meer dan 20 jaar in Nederland. Het is geen onbekende in het double handed circuit. In Nederland zien we hem vooral met zijn zeilmaatje Raymond Roesink op die prachtige Double Edge, een Corby 38. Hiervoor voeren ze samen op de J/120 Maverick.

Zij varen bijna alle doublehanded wedstrijden voor het Nederlands Kampioenschap samen. Daarnaast is Chris ook actief in het RORC-circuit, hiervoor zeilde hij tot voor kort met een Engels zeilmaatje. Deze heeft onlangs aangegeven een pauze te willen nemen, onder andere wegens blessures en het lastige coronajaar.

Toch heeft Chris zich ingeschreven voor de Fastnet Race doublehanded. “Vaar je die dan niet met Raymond?” Als ik namelijk aan Chris denk, dan staat Raymond altijd naast hem. Maar nee, die hebben zij dus nog nooit samen gevaren. “De Fastnet Race is een van de langere offshore wedstrijden. Door werk en zijn gezin is Raymond meer van de kortere offshore wedstrijden. De Vuurschepen en North Sea Race, die varen we wel altijd samen, net als de andere wedstrijden in het Nederlandse circuit. Maar in het RORC-circuit vaar ik meestal met Ken Parsons. Hij heeft nu dus aangegeven een pauze te willen nemen. Ik ben daarom dus nog zoekende naar bemanning voor de Fastnet Race.”

Zoektocht bestaat uit twee plannen

“Hiervoor heb ik eigenlijk twee verschillende plannen. Met het oog op de Mixed Offshore discipline voor de Olympische Spelen denk ik aan een ‘up and coming’ talent, een Nederlandse zeiler die in die discipline uit kan komen. Hiervoor kan ik dan als soort mentor fungeren. Maar het kan ook zijn dat ik voor iemand met meer ervaring ga, dan kom ik waarschijnlijk uit in het Engelse circuit.” Hiermee wil Chris niet beweren dat er geen ervaring in Nederland zit, maar de top doublehanded zeilers in Nederland is nog niet heel groot. “Qua prestatie zijn we dan wel te vergelijken met de top van bijvoorbeeld Frankrijk, maar de Nederlandse top bestaat slechts uit een stuk of zes boten denk ik.” Dat zijn zo’n twaalf zeilers in totaal, die veelal ook al staan ingeschreven voor de Fastnet Race met hun eigen boot en teammaatje.

In het doublehanded zeilen ben je compleet aangewezen op je zeilpartner. Je moet elkaar volledig kunnen vertrouwen en elkaar het liefst begrijpen met weinig woorden. “Raymond en ik hebben dat zeker. Als wij in een wedstrijd zitten hoeven we maar naar elkaar te kijken en we weten dat we gaan tacken. Ook tijdens die manoeuvre zijn eigenlijk geen woorden nodig; we weten precies wat we aan elkaar hebben. Ook met slapen bijvoorbeeld, zeker op zo’n langere race is dat onwijs belangrijk. We werken dan in een twee uur op, twee uur af systeem. We kunnen heel goed aan elkaar zien wanneer iemand toch meer slaap nodig heeft en daar spreken we elkaar dan ook op aan. Dan slaapt de ander even wat minder of later.”

Nu heeft Chris een kleine zes maanden om een zeilpartner te vinden voor de Fastnet Race doublehanded, en de daarbij horende kwalificaties in het voortraject. “Dat lukt wel, daar ben ik niet bang voor. Het is me eerder ook gelukt voor de Fastnet Race. Ken krijgt een longontsteking waardoor ik echt enkele dagen van te voren ineens zonder bemanning zat. Toen heb ik last minute een andere bekende Nederlandse doublehanded zeiler gevraagd (Patrick ten Brink, red.), met wie ik wel eerder had gezeild. Het ongeluk wil, dat de stuurautomaat het begaf niet lang na de start.” Die stuurautomaat is zeker voor de doublehanded zeiler een belangrijk element om de handen vrij te maken om bijvoorbeeld van zeil te wisselen. “Hij kwam boven van een pauze en ik vertelde hem dat de stuurautomaat het dus had begeven. Zijn eerste reactie was: ‘en wat nu?’. ‘Moeten we de hele race op de hand sturen’, antwoordde ik. ‘Dat kunnen we toch, laten we de boot klaarmaken’. Door die reactie wist ik zeker dat het goed zat. Ja, we hebben de race uitgevaren en eindigden niet eens zo slecht.”

Stranden op het Scheveningse strand

Naast het feit dat Chris dus nog op zoek moet naar een zeilpartner, staat Double Edge ook nog zonder kiel op de kant. Het resultaat van het ‘veel te korte’ seizoen vorig jaar. Na de finish van de Bruine Bank Race, raakten Chris en Raymond in de problemen voor het strand van Scheveningen. In een notendop: Een lijn in de motor zorgde ervoor dat het duo stuurloos raakte, Raymond sloeg overboord en Chris strandde in de branding. Chris legde destijds op zijn Facebookpagina uit wat er precies gebeurde en hoe dit kon gebeuren. Dit na veel kritiek van menig zeiler op de verschillende social media. Voor wie dit verhaal nog even rustig wil lezen, klik hieronder op dat bericht van Chris:

Met Chris wandel ik natuurlijk even langs Double Edge en nemen we een kijkje bij de kiel, die door Van Veen Jachtservice in de haven van Scheveningen wordt gerepareerd. Jeroen van Veen spreekt vol lof over de Corby. “De constructie van deze boot is zo goed. Het is echt een wonder dat er niet meer schade aan de boot is geweest. We hadden verwacht de volledige bulb eraf te moeten halen, maar dat viel mee.” Niet dat het geen hele klus is de boot weer te repareren. “Het is vooral een lange klus omdat we ook veel moeten wachten tot de epoxy droog is. Daar zit steeds een etmaal tussen.” Naast de kiel is ook de boegspriet, door de reddingsactie van de KNRM, beschadigd. “We verwachten Double Edge in maart weer in het water te hebben liggen”, reageert Jeroen op mijn vraag wat de deadline is. Chris knikt hierbij tevreden. Ruim op tijd voor de start van het seizoen.

Eerste mayday ooit

Nog steeds lijkt Chris liever niet te veel terug te kijken op wat er gebeurde. “Het was mijn eerste noodoproep ooit, en hopelijk ook de laatste. Hij ging ook niet helemaal volgens het boekje. Ik heb de mayday in twee delen uitgestuurd. Op het moment dat ik Raymond het water in zag gaan, sloeg de boot over hem heen. Ik greep direct naar de marifoon en begon mijn mayday, maar een nieuwe golf zorgde ervoor dat ik naar de lage kant werd geslingerd. Daarna maakte ik de noodoproep af. Het duurde niet lang voordat hulp bij ons was, Raymond was intussen overigens al omringd door surfers, en dus ook veilig.”

Tips voor de Fastnet Race

De focus voor de zeiler is nu het gereed maken van zijn boot, hoewel dat dus grotendeels nog in de handen van de jachtservice ligt, en het vinden van een zeilmaatje voor de Fastnet Race. Als ervaren Fastnet Racer wil Chris wel een aantal tips met ons delen over die befaamde race. Speciaal voor zeilers die deze race voor de eerste keer gaan varen, of zeilers die gaan solliciteren bij Chris voor een plek aan boord en een wit voetje willen halen.

• De eerste acht uur zijn tactisch heel belangrijk. Zorg ervoor dat je de headlands langs de route kent (bijv. Portland Bill) en bedenk vooraf over opties qua stroom en hoe je gaat varen.
• Wees flexibel aan boord, het is een lange offshore race. Zorg dat iedereen voldoende uitgerust is en genoeg eet en drinkt. Hou elkaar hierop ook in de gaten.
• Ga minimaal drie dagen van tevoren al naar Cowes. Niet alleen handig om de boot optimaal voor te bereiden, maar ook voor jezelf om de focus op de wedstrijd te leggen.
  Chris: “Dit zou je eigenlijk voor iedere wedstrijd moeten doen, je ziet zo vaak dat zeilers dan direct vanuit werk doorreizen naar de startplaats en de volgende ochtend aan de start moeten verschijnen. Dan heb je volgens mij de knop naar de wedstrijd niet goed kunnen omzetten.”

Qua eten heeft iedereen natuurlijk zijn eigen gebruiken aan boord. Chris zegt hierover: “Bij ons komt er geen vriesdroog voer binnen. Wij eten de eerste dagen kort houdbaar eten zoals brood en fruit. Als ik met Ken vaar, dan neemt hij vaak heerlijke lasagnes mee. Die verwarmen we dan in kokend water (die we later weer voor koffie gebruiken). Daarnaast eten we veel krentenbollen met pindakaas en als snack gedroogd fruit en energierepen. Oh, en Tony Chocolonely! De zeezout-versie uiteraard.”

Omslagfoto: Laurens Morel

Meer over de Fastnet Race:

• Vorige keer interviewden we de snelste inschrijver voor deze legendarische race: Eva Hermans van Juliett Romeo
• Of ga naar de officiële website van de Fastnet Race voor meer informatie over de race