Ze was het afgelopen jaar slechts 40 dagen in Nederland. De overige dagen zeilde ze in internationale wateren op alle soorten schepen met de grote namen uit de zeilsport. Haar doel is duidelijk: meedoen aan de grote races en winnen. Na een druk jaar met 14.000 mijl, 18 landen en 7 campagnes spreken we met zeiltalent Rosalin Kuiper (24) over haar weg naar de top.

Tussen de vele projecten in is Rosalin kort in Nederland om wat tijd met haar familie door te brengen. Enkele dagen na het interview staat er alweer een vlucht gepland richting de Carieb. Rosalin vertelt wat haar plannen zijn: “Eind februari staat de Caribbean 600 op de planning met een Cookson 50, genaamd Grace O’Malley. Als bootcaptain een flinke verantwoordelijkheid voor me. Kort daarna vliegt de crew naar Sint Maarten voor de Heineken Regatta. Ik ben dan nog niet klaar in de Carieb, eerst nog twee superyacht regatta’s in Antigua en St. Barths met het superyacht Nilaya, samen met Bouwe Bekking en Stu Bannatyne.” Een druk schema voor een ambitieuze zeiler.

Team Heiner: “De beste plek om te leren zeilen”

Als een van de ‘Heiner Pups’ begint Rosalin haar offshore zeilcarrière. Onder leiding van oceaanracer Roy Heiner zet ze haar eerste stappen richting een leven dat draait om de zeilsport. “Heiner heeft echt een heel grote rol gespeeld,” vertelt Rosalin. “Als ik daar niet was geweest, dan was ik niet waar ik nu ben. Ik heb zoveel te danken aan Roy. De opleiding die ik in Lelystad heb gekregen, heeft mij gevormd als zeilster. Team Heiner is volgens mij echt de beste plek om te leren zeilen, misschien wel de beste plek ter wereld. Waar anders kun je zoveel leren? Het is absoluut niet makkelijk, maar de lat ligt dan ook hoog. Ik zou graag weer eens met Roy willen varen.”

Sturen op gevoel

Na haar studie gaat het echt rap. Rosalin zet de stap richting het internationale circuit, en met succes. Vol bewondering kijkt Nederland toe hoe ‘Tulip’ zich onder de bekende pro’s begeeft en voor de Sydney to Hobart Yacht Race aanmonstert bij de supermaxi InfoTrack, een racebak van dik 30 meter. Het team vaart rap en als vierde komen ze over de streep. Een waanzinnig prestatie. Daarna stapte ze onder meer op bij AkzoNobel. “Bij elke campagne en bij elke boot leer je veel. Toen ik de stap maakte van kleine naar grote boten, werd ik wel even wakker geschud. Tijdens de Middle Sea Race op een VO65 viel onze windmeter halverwege uit. Ik had geen accurate bootsnelheid, geen schijnbare en ware windsnelheid. Doorgaans stuur je daar veel op, maar nu kon ik alleen op de schijnbare wind op m’n gezicht sturen, zoals ik dat ook deed als klein meisje in de Optimist. Alleen met de wind en de natuur stuur je op je gevoel en dat ging eigenlijk veel beter dan wanneer ik geconcentreerd op de klokken zat te sturen.”

“Met AkzoNobel heb ik geloof ik 7000 mijl gevaren met een Europatour,” vertelt ze verder. “Dat was ‘corporate zeilen’, met gasten. Die gasten kunnen heel goed zeilen, maar dat was echt geen racen. Ik voer onder andere met Chris Nicholson en Liz Wardley en die hielpen me. Als iets niet goed ging, dan zeiden ze niets en kon ik spelen met de boot. Zo leer je bij elke conditie de juiste setting toe te passen. Ik kon hen als leermeesters alles vragen. Dat was een unieke kans.”

Drie-stappenplan

Pas als ze terugkijkt op wat ze de afgelopen tijd allemaal heeft gedaan, daalt in hoeveel ze eigenlijk heeft gedaan: “Achteraf zie je pas echt wat je doet. Na mijn studie was het alles of niets. Ik was continu bezig met het zoeken naar een ingang om fulltime te kunnen zeilen en zoveel mogelijk te leren. Dat is alweer twee jaar geleden.” Maar in die twee jaar is het de jonge zeilster niet komen aanwaaien. Haar stappenplan geeft haar houvast: “Ik werk altijd met deze drie stappen en de eerste is: weet wat je wilt. Dat is meteen de moeilijkste stap, want je moet iets écht willen. Stap twee is wat makkelijker: maak een plan en verzamel de juiste mensen om je heen om mee te sparren. Stap drie is het logische gevolg van stap één en twee: uitvoeren wat je hebt bedacht. Je komt onverwachte obstakels tegen en je moet je van je beste kant laten zien om overal iets positiefs van te maken.”

2022: De Ocean Race

Al tijdens het trainen met Team Heiner weet Rosalin al wat haar doel is: de ‘Volvo’ varen. De race die inmiddels de naam van de Zweedse titelsponsor heeft afgeschud, heeft iets mythisch, en wordt de rode draad in haar leven. “Ik vroeg me af wat je allemaal nodig hebt om mee te doen aan zo’n race. Je moet uiteraard goed kunnen zeilen, maar je moet ook een teamspeler zijn en een topconditie hebben. Dat lijkt misschien niet veel, maar dat is het wel.”

Rosalin maakte een heldere planning voor zichzelf om zo veel mogelijk te leren in korte tijd: “Mijn jaren heb ik opgedeeld en voor elk deel heb ik met mezelf afgesproken waar ik op ga focussen en wie ik daarvoor zou benaderen. De ene periode leerde ik over zeiltrim, de andere over meteorologie of technische zaken als hydrauliek. Eind 2018, voor mijn tweede Sydney to Hobart Yacht Race zat ik in Tasmanië bij een van de beste meteorologen ter wereld. In zijn huis heb ik mijn kennis over het weer bijgespijkerd en vervolgens kon ik al co-navigator mee op een prachtige 80-voeter. Ik heb geleerd van veel inspirerende mensen, zoals Stu Bannatyne aan boord bij Infotrack, van Liz Wardley en Chris Nicholson aan boord van AkzoNobel, en ook van Bouwe Bekking. Dat is mijn geheim: het team dat ik om me heen verzamel.” Op de vraag of het moeilijk is om zomaar zulke namen te benaderen in de zeilsport antwoordt ze lachend: “Ik ben een simpel mens en weet waar ik blij van word: zeilen. Mensen die een passie hebben helpen je graag met het delen van hun kennis. Als ik benaderd word door de lokale zeilvereniging, help ik ook met liefde.”

Ik leef een ander leven dan anderen, maar daar ben ik wel heel gelukkig mee en het past bij me

– Rosalin Kuiper

Offers: stamppot met worst

Al pratende met Rosalin wordt duidelijk dat dit verder gaat dan toewijding. Het is alles of niets. Maar komen daar ook offers bij kijken? “Ik mis het echt om boodschappen te doen. Gewoon naar de winkel, iets in je koelkast leggen en dat je ‘s ochtends dan weet wat je in huis hebt. Ook stamppot eten met worst, of een broodje knakworst, van die Hollandse dingen. Natuurlijk moet je wat laten. Je kan niet naar verjaardagen, trouwerijen of begrafenissen en zelfs niet op vakantie. Maar ik laat het met liefde. Dat lijkt soms hard naar vrienden en familie toe, maar ik denk dat ik een middenweg heb gevonden. Met mijn leven kan ik nu niet 1000 ballen in de lucht houden en een grote uitgebreide vriendenkring onderhouden, maar dat is een keuze die je op een gegeven moment maakt. Als ik wel thuis ben, dan is er quality time met familie en vrienden, maar als ik er niet ben, dan doe ik wel wat ik het allerleukste vind. Ik leef een ander leven dan anderen, maar daar ben ik wel heel gelukkig mee en het past bij me. Waar ik ook ga, ik neem altijd een waxinelichtje mee. Soms voel ik me wat eenzaam, maar als ik dat ding aansteek voel ik me weer thuis. Ik ben nu heel vaak die persoon die alleen in een restaurant zit. Ik vind dat niet zielig, ik vind dat prima. Bovendien kom je op veel plekken dezelfde mensen tegen en als ik behoefte heb aan gezelschap, dan zoek ik die mensen wel op. Maar het is ook heerlijk om mijn eigen ding te kunnen doen.

De korte termijn voor Rosalin Kuiper

Rosalin staat stevig in haar schoenen en één evenement staat rood omlijnd in haar agenda: “Ik ga er vanuit dat het lukt om de Ocean Race te varen. Lukt het niet, dan zorg ik ervoor dat ik de volgende keer zelf iets neer kan zetten. De wereld is klein, ons kent ons. Ik heb flink wat lijntjes uitstaan bij mensen die weten wat mijn ambitie is. Maar je weet het nooit zeker. Teams moeten zich ook aan de eisen van een sponsor houden, zoals een bepaald aantal zeilers uit een specifiek land bijvoorbeeld. Maar bij de juiste mensen is bekend wat ik wil. Ik vaar het liefst mee met een IMOCA, maar ik hou natuurlijk alle opties open.

Het is niet ondenkbaar dat ik de eerste Nederlandse vrouw word die de Vendée Globe zeilt. Alles kan!

– Rosalin Kuiper

De langere termijn: Nederland op de kaart

En wat komt er na de Ocean Race? “Natuurlijk kijk ik al verder. Ik zou het leuk vinden om weer meer in Nederland te zeilen. Er zijn hier ook zo veel mogelijkheden. We hebben een prachtig circuit, goede zeilers en enthousiaste mensen. Het zou prachtig zijn als Nederland zich op internationaal vlak wat meer op de kaart zet. Ik hoop dat we goed gaan meedraaien met de nieuwe Olympische offshore discipline, maar ook in de internationale One Design circuits liggen mogelijkheden. Het gaat bij die Supermaxi’s, TP52’s en Swans zo vaak om hoge bedragen, maar ik denk wel dat daar support voor is in Nederland.”

Maar de grote wedstrijden houden een flinke aantrekkingskracht op Rosalin: “Misschien start ik wel een eigen campagne voor de volgende Ocean Race. Het lijkt me mooi om dat wel vanuit Nederland te kunnen doen. In ieder geval ga ik de Nederlanders op een dag nodig hebben. Ooit zal ik bij ze aankloppen voor steun om mooie projecten op te zetten. Nu is het vooral kijken en praten met mensen. Ook een solocampagne sluit ik niet uit. Het is niet ondenkbaar dat ik de eerste Nederlandse vrouw word die de Vendée Globe zeilt. Alles kan!”

De foto’s in dit verhaal zijn afkomstig uit het privéarchief van Rosalin.