We praten met Ian Stewart, de hoofdcoach van Team Nieuw-Zeeland, tijdens het Wereldkampioenschap Zeilen in Den Haag. Hij reist met zijn team iedere zomer weer af naar Europa om de nodige zeilwedstrijden mee te maken. Een kostbare aangelegenheid, niet alleen moeten boten en zeilers iedere keer weer naar de andere kant van de wereld reizen, ze moeten daar vervolgens ook nog leven én zeilen.

Omslagfoto: Hoofdcoach Ian Stewart op het 49erFX botenpark
Foto: Sander van der Borch / World Sailing

Voor de Nieuw-Zeelandse ploeg is het WK met name belangrijk om zich te kwalificeren voor de Olympische Spelen volgend jaar zomer in Marseille. “Dat geldt denk ik voor veel van de aanwezige landen hier”, geeft Ian aan. “Daarnaast is dit WK ook belangrijk omdat maar eens in de vier jaar alle klassen samen komen om te strijden voor de wereldtitels.”

Een goede reden voor zeilers van ver weg om naar Nederland af te reizen, hoewel het wel een hele operatie is. Boten moeten worden verscheept, zeilers en coaches ingevlogen en dan moet er hier ook nog twee weken lang geleefd worden.

Niet erg om te reizen

Ian: “Wij zitten aan de andere kant van de wereld, iedere zomer moeten wij naar Europa afreizen. Hier worden namelijk alle belangrijke wedstrijden georganiseerd. We vinden het ook niet erg, alleen de kosten en het feit dat je lang van huis bent zijn wel factoren. We moeten zeilers voor langere periodes in Europa huisvesten, dat telt, zeker met de inflatie wereldwijd, wel allemaal op.”

Het is voor te stellen dat het veel geld kost om een heel team de halve wereld over te vliegen. Daarom kan Nieuw-Zeeland ook niet alle kosten van de zeilers vergoeden. Dat is altijd weer een puzzel voor de Nieuw-Zeelandse hoofdcoach en zijn team.

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door NZL Sailing Team (@nzlsailingteam)

Lastige beslissingen voor de hoofdcoach

“Er is een bepaalde quota voor de verschillende klassen”, legt Ian de eerste keuze uit. “Voor de ILCA 7 konden we bijvoorbeeld maar 4 zeilers plaatsen dit WK. Dus hebben we vooraf een trial gedaan. Daarbij kijk je natuurlijk ook naar onder andere de plek op de wereldranglijst. Het is wel altijd een lastige beslissing wie je meeneemt en wie niet. Maar als je kijkt zijn de teams die je uiteindelijk niet meeneemt nog volop in ontwikkeling.”

“Het is ook leuk om te zien dat als je tegen zeilers zegt: ‘je kunt niet mee’, dan zie je ze daarna nog harder werken voor betere resultaten”, gaat de hoofdcoach verder. “We zien hier nu met bijna allemaal teams die zich kunnen kwalificeren voor de Spelen. Alleen in de 470 en ILCA 6 hebben we een aantal jonge teams. Voor hen is dit evenement meer een kennismaking met zeilen tegen de beste teams van de wereld, hier kunnen ze veel van leren.”

De focus van Team Nieuw-Zeeland is kwalificeren voor Parijs, kijkend naar deze doelstelling is het WK succesvol geweest voor dit team. Er zijn belangrijke stappen gemaakt richting de Olympische Spelen. “We hebben een nieuw duo in de 49erFX, Molly Meech en Jo Aleh”, licht Ian een team uit. “Zij zijn beide heel ervaren zeilsters, maar als duo hadden ze dit WK hun eerste finalewedstrijd. Ze werken nog geen jaar samen en hebben moeilijke periodes gehad. Zo was het test event in Marseille eerder deze maand heel lastig voor ze. Nu eindigen ze op een zesde plek en hebben ze het Olympische ticket binnen. Ik ben heel thrilled voor deze dames!”

Onderdeel van het leerproces

Ook de teams die zich niet kwalificeren dit WK maken grote stappen. “We hebben hier nu dus een paar jonge teams die graag naar Marseille willen, maar hier eigenlijk nog niet klaar voor zijn. Voor hen zijn de Spelen van Los Angeles in 2028 realistischer, daar komen ze nu achter, dat is ook onderdeel van het leerproces.”

Qua medailles weet Nieuw-Zeeland slechts een bronzen medaille binnen te halen in de ILCA 7. George Gautrey vocht in de finalewedstrijd nog voor de zilveren medaille, maar moest hier een sterkere erkennen in de Britse Michael Beckett. De Australische Matt Wearn wint de wereldtitel.

George: “Acht dagen hard zeilen in een groot toernooi, is lastig. En zeker als je dat in de Laser (nu ILCA, red.) doet. Ik begon de week vrij langzaam en maakte er een gewoonte van iedere dag een beetje naar voren te varen. Zo eindigde ik aan het einde van de week in de mix met de grote jongens, daar wil je zijn. Het is jammer om van Mickey te verliezen, maar hij verdient het. Hij heeft de hele week fantastisch gevaren, net als Matt. Het is voor mij goed om bij die twee op het podium te staan.”

Naast de bronzen medaille, wint George hiermee ook een ticket voor Nieuw-Zeelands deelname aan de Olympische Spelen in zijn klasse. Naast de ILCA 7 en de 49erFX, is Nieuw-Zeeland na het WK ook zeker van een startplek in de 49er, Nacra17 en de heren en dames in de Windfoil klasse.

Wintertraining thuis

Inmiddels zijn de meeste Nieuw-Zeelandse teams nu even naar huis. “Hier kunnen ze genieten van het winterseizoen (aan de andere kant van de wereld is het nu winter, red.) en lekker de bergen in. Dat ga ik zelf ook doen”, vertelt de Nieuw-Zeelandse coach. Op de vraag of hij niet bang is voor blessures, moet Ian een beetje lachen. “Nee hoor, wintersport hoort er gewoon bij voor ons!”

Lang genieten van de sneeuw doen de Nieuw-Zeelanders overigens niet. De volgende trainingsblokken en evenementen in Europa staan ook al snel weer op het programma. En komende winter (dus de Nieuw-Zeelandse zomer), vliegen een aantal Nederlandse teams naar Nieuw-Zeeland om juist daar te trainen. “Het is wel heel leuk dat we zo kunnen samenwerken en elkaar ook kunnen helpen”, besluit Ian.