Tekst: Rinus Bos
Omslagfoto: Paul Wyeth

De Cowes Week werd dit jaar al voor de 198^e keer georganiseerd en is een van de langstlopende sportevenementen in Engeland. Rinus Bos doet verslag van zijn avontuur; samen met Mady-Ann van Doornik deelnemen aan de Cowes Week 2024 met hun FF65, Face2Face.

Ergens in de afgelopen winter is het idee geboren. Door een beetje op Youtube te snuffelen kom je allerlei beelden tegen van de ‘Round the Isle’ en de ‘Cowes Week’. Dat laatste leek ons ook wel wat!

Voorbereidingen

Al in februari zijn we aan de slag gegaan; als het echt zo groot is kunnen we maar beter op tijd met de voorbereidingen beginnen. Het begint met de huisvesting…op de boot slapen zagen we tijdens een week intensief zeilen niet zitten dus eerste actie was een B&B boeken. Schijnt een populaire week te zijn dus de prijzen rezen de pan uit. We hebben toch nog iets fatsoenlijks kunnen vinden; veel meer dan twee bedden zal het niet zijn maar ik denk ook niet dat we veel meer nodig hebben.

Toen op zoek naar een ligplaats; we waren blijkbaar ruim op tijd want we hadden verschillende opties. East Cowes Marina is het geworden. 

Vervolgens de ferry uitgezocht. We moeten twee keer het water over met de trailer dus hebben we een heel schema opgesteld met reistijden en afvaarten. Calais-Dover is de eerste waar we voor in moesten schepen. ‘s Middags het kanaal over en ’s avonds de Solent; een lange dag maar wel te doen qua reistijden (je krijgt die kant op natuurlijk een uurtje cadeau!)

Toen begon het echte werk! Hoe bereiden we ons voor op onze deelname en wat hebben we nodig om op dit kustwater alles heel te houden? Het zou natuurlijk een beetje suf zijn als na alle voorbereiding bijvoorbeeld een stagbreukje een einde maakt aan onze illusies. Een lekke band van de trailer onderweg zou ook niet heel erg goed uitkomen. Daarom goed nagedacht en onze maatregelen genomen:

• Een nieuw setje zeilen (is op een FF65 gelukkig overzichtelijk en vroeg of laat toch aan de beurt)
• Servicebeurt voor de trailer (al 12 jaar op dezelfde bandjes vraagt om een controle)
• Nieuwe verstaging (met 12 jaar ook al over de THT heen)
• IRC meetbrief
• Klassenvlag
• Aanvullende belettering van de romp (klasse- en zeilnummer)
• Passende verzekering met een WA dekking van 3.000.000 Pond
• Kraan reserveren om de boot in Cowes te hijsen (2x)
• Een voordekker!

Op zoek naar een voordekker

Om met de laatste te beginnen: We zeilen in Nederland natuurlijk met allerlei opstappers maar we hadden er niet echt een op het oog voor de actie naar Cowes. Snel het idee geboren om een local te zoeken. De stroming in de Solent is zo bepalend dat een beetje lokale kennis buitengewoon nuttig kan zijn en daarnaast is het natuurlijk ook superhandig als gids in het dorp en op het eiland. Op de eerste mailtjes richting de organisatie kwam weinig respons, het was blijkbaar nog te vroeg. Twee maanden later een tip: zet je vraag op het Crewsearch-forum.

Na een paar weken kregen we reacties van de eerste belangstellenden. Van de nodige jeugdigen tot een Française die een poging gedaan had voor de olympische ploeg 49er FX… we konden kiezen! Uiteindelijk een kandidaat die niet zozeer met zijn mond zeilde maar op zijn tweeënzestigste nog enthousiast op zijn surfboard aan zijn kite hing. Die weet hoe hij zich moet bewegen en kan vast een Spi-boom vasthouden!

David dus en hij komt van het eiland Wight. Met hem gaan we het avonturen. De keuze voor David berustte meer op een onderbuik gevoel dan op harde feiten maar we zijn vaker positief verrast!

Via het Watersportverbond een IRC meetbrief aangevraagd; in Engeland mogen we met z’n vijven op de FF! Ze hebben blijkbaar niet naar de dekinrichting gekeken. Een IRC handicap is redelijk vergelijkbaar met een ORC maar dan nog iets uitgebreidere berekening.

Ondertussen natuurlijk allerlei andere snuisterijen aangeschaft van bedrukte Hoodies, zeillaarzen, auto met trekhaak e.d.

Boot te water laten was ook zo’n dingetje. De haven van onze ligplaats voor een week bleek geen kraan te hebben. Gelukkig iets verderop weer wel! (Shepards Marina). Helaas hadden we de ligplaats al geboekt dus konden we ze met niet meer blij maken dan twee hijsbeurten.

Alles leek in kannen en kruiken dus wij konden enthousiast op weg naar Cowes. 

De heenreis

Het eerste deel van de reis liep volgens schema, we waren een dag eerder vertrokken met een overnachting in België om eventuele vertraging in het verkeer geen spelbreker te laten zijn. Achteraf was dit heel verstandig want dat was het zeker geworden met een vertraging van anderhalf uur bij Antwerpen.

Na Calais-Dover door naar Portsmouth. Hier wederom vertraging opgelopen maar een boot later bracht ons naar de overkant. ’s Avonds om negen uur waren we op Wight. We hadden nog niet gegeten dus bij de eerste de beste Fish and Chips tent gestopt voor een ‘voedzame’ maaltijd. Je raadt het nooit…vis was uitverkocht! Met een sneu bakje patat stilden we de eerste honger. We waren veilig aangekomen en dat was eigenlijk het belangrijkste.

De B&B was boven verwachting. Het was een ruime kamer, aardige mensen en koud biertje stond al op ons te wachten. Dit hadden we niet beter kunnen treffen.

De dag na aankomst lieten we de boot te water, dat gebeurt hier buitengewoon zorgvuldig. Met mijn voorstel de boot met de stropjes aan de kiel te hijsen werd niet zomaar akkoord gegaan. Na het nemen van de nodige foto’s van de constructie werd de Face2Face uiterst zorgvuldig in het zoute water gehesen. We hebben de rest van de dag gebruikt om de boot op ons gemak op te tuigen en weer in race-modus te brengen. Nieuwe verstaging er op zetten en alle lijnen weer in scheren.

Vrijdag was onze trainingsdag; we ontmoetten onze nieuwe voordekker David en voeren samen de eerste rakjes op de Solent. Het was snel duidelijk dat hier alles draait om de getijden, met soms stroomsnelheden van meer dan twee knopen was dit absoluut iets om rekening mee te houden. 

Wisselende resultaten

Zaterdag ging het gebeuren, de eerste wedstrijd! De windverwachting was matig maar voor een eerste dag nemen we overal genoegen mee. De organisatie van de Cowes Week doet er alles aan om de baan af te stemmen op de omstandigheden. Iedere klasse kreeg een uur voor de start een berichtje via de app omtrent de te varen baan. Alle vaste boeien in de Solent kregen een code en werden zo nodig benut. De kleinere schepen kregen een kortere route, de grotere (TP52 e.d.) moesten meer mijlen varen. 

Naast de verschillende banen waren er ook verschillende start- en finishlijnen. Alles dus volledig maatwerk en dat met dertig verschillende starts!

Onze prestatie die eerste dag was mager maar met vijf boten die vals waren gestart (we starten deze eerste keer met de stroom mee) mochten we een negende plaats optekenen. Daar moesten we de rest van de week nog heel erg ons best voor gaan doen!

In de loop van de dagen viel het met de wind een beetje tegen. Standaard waait het hier twintig knopen maar vanwege de afwijkende weerpatronen kwam dat er nog niet uit. Er werd überhaupt niet gestart onder de tien knopen maar we hoopte natuurlijk op meer.

De concurrentie bestond uit H-boten, Hunter Sonata’s en een paar traditionele Engelse schepen.  We hadden een van de zwaarste handicaps dus moeten we eigenlijk iedereen achter ons houden. Nou, da’s niet gelukt! De kwaliteit van zeilers zat hem vooral in het varen op de getijden. Veel deelnemers varen al jaren mee en wisten precies waar je het effect van de stroming ten optimale kon benutten. 
Daarom waren we op zoek naar die 20 knopen wind. In plané kunnen we het verschil maken en dat is ons de laatste dag pas echt gelukt. We kwamen als tweede binnen en werden op handicap vijfde. 
Op de finish afgeschoten met de kanonnen voor het clubhuis maakte de week af. We eindigden op een elfde plek overall.

Unieke beleving

Achteraf bleek de IRC 7 een behoorlijk competitieve klasse met een gezond aantal protesten die uiteindelijk bepalend waren voor de einduitslag. Wij moesten er ook aan geloven maar een tip: nooit een Go-Pro filmpje aanleveren als dat uiteindelijk het bewijs levert dat je fout zat. Ook zinvol om de regels goed te lezen voordat je überhaupt protesteert, maar dat spreekt natuurlijk voor zich. De protesterende partij kon met een DSQ naar huis. Ze hebben ons de rest van de week niet meer aangekeken.

Resumé; Cowes Week is een beleving die je nergens anders kunt ondergaan. Dit jaar al voor de 198^e keer georganiseerd is het een van de langstlopende sportevenementen in Engeland. Alles en iedereen ademt zeilen en de ferry vaart af en aan met toeschouwers. De laatste dag zelfs met applaus en aanmoedigingen van het publiek op de oever op het laatste rak richting de finish; waar maak je dat mee?